کیا رفتوآمد فامیلیشون خیلی خیلی کمه

من ک زنگم نمیزنن بهم

از بس بد بودن پاشون رو از خونم بریدم

الان شوهرم میگه پاشونو از خونه بریدی

گفتم اره چون هر کدوم ی عیبی داشتن

یکی حرف در میاورد و دعوا راه مینداخت

یکی بچه هاش خونه و مبل و وسایلمو نابود کردن 

و....

دونه دونه با اسم اذیت هاشونو گفتم

والا میومدن تا ساعت ۴ صبح میشستن منم باردار با یه بچه

 اونم استراحت مطلق.

باید نوکری میکردم خدا وکیلی شعور دارن؟

من چندساله اومدم خونه بابام میخام جدابشم باورت میشه حتی یبار اقوام نیومدن خونمون کلا فامیل ما با یکی که غصه داره خوب نیستن و حذفش میکنن از دورهمی و عقد و عروسی الان 4ساله خونه کسی نرفتم خیلی دلم میگیره خیلی به خودم و مامانم غر میزنم میگم اگه زرنگ بودیم و ازدواج موفقی داشتم الان این حال و روزم نبود فامیلم باهم خوب بودن

عزیزم رو این کره ی زمین هفت میلیارد آدرم زندگی میکنن (اگه درست گفته باشم ) برو دوست پیدا کن گلم با دوستاتون برید پارک و دور همی برگذار کنید والا  

ماهم همینطوریم فقط خودمونیم...جمعه ها فقط هر کدوم میریم خونه مادر مون تا عصر خونه خواهر برادرهم پنج شیش ماه یه بار من میرم در حد یه چند ساعت میمونم

ما هم همینیم...

تا وقتی خونه بابام بودم که خیلیییی زندگی کسالت بار و بیخودی داشتم...الان یه نمه بهتره.فامیلای همسرم رفت و آمدی ان اما خب نچسب ان خیلیاشون...هر از گاهی میریم و میایم...خاهرشوهرم که تا دعوت کنیم نمیاد.ماهم همینطور...

فامیلای خودمم که حتی خاهر و برادرمم چن ماه میشه نمیبینم.چون مامان و بابام بلد نیستن بچه ها رو جمع کنن دور هم...زورشون میاد مهمونی بدن

😔واقعا حق با شماس

من این چیزا برام مهم نیست البته خودم تنهایی رو دوست دارم نمیدونم والا ولی خب بالاخره یه وقتایی رفت و آمدم میکنیم اما خودم میگم دوری دوستی بهتره هروقت دلمون گرفت میریم یه جایی ولی مادرشوهرم توقع داره همش بریم پیشش میگه بیا پیشم شوهرمم بهش گفت خب نمیشه همیشه که بیایم دیگه هیچی نگفت

استارتر چی میگی....مم از بچگیم یادم میاد عیدا گریه میکردم عید نشه...همین الانشم متنفرم از عیدا....چون مامانم وسواسی بود فامیلای بابامو نمیذاش بیان....بابامم غیرتی بود نمیذاش فامیلای مامانم بیان

خعایدخعلی سخته.دوتا خاله دارم یدونه دایی...۵تا عمه دوتا عمو....اما اسم بجه های هیچ کدومشونو نمیدونم

حتی دوس وهمکارای بابامم نمیومدن خونمون بخاطر اخلاق گند مامانم...داستان زندگیمو گذاشتم اینجا کاش میدونستی ونمیگفتی تنهاییم...تنهایی در زندگی من خلاصه میشه😔😔😔

ما سالی ی بار فامیلارو میبینیم میگیم مخندیم و خوشیم.اینجوری احترامامونم سرجاش.نه حرفی نه حدیثی.من حتی شماره دخترا و پسرای فامیل خودمونم ندارم.اینجوری حال میکنم کلا بی حاشیه بی حاشیه

ن والله☺

دقیقن منم پارک رفتنی دلم خ میگیره...ما حتی دوست خانوادگی هم نداریم.یه چن تا بودن که فقط دنبال خوردن بودن😒 دعوتشون کنی بیان بخورن پسم ندن😆

ما با تنها کسایی گه رفت و امد داریم خونه بابامه که اونم کم جمعیتیم و چند وقتی یه بار با عمه هام که مجردن 

چرا حوصلمونم خیلی سر میره ولی تنهایی بهتره تا با ادمایی باشم که فقط برای خدمت رسانی میخوانم و اگر یه موفقیت به دست بیاریم جونشون میخواد در بره

کلا من با غریبه ها راحت ترم

ما هم نمیریم اقوام شوهرم سالی دوسالی  یه بار خونه مامانم میرم فقط 

خانوادگی هم اهل رفت امد نیستیم یعنی طرف خودم اهل رفت امد نیستن چون خودم و خاهرام شاغل هستیم 

راستش خودمم وقت و حوصله رفت امد ندارم از طرفی تنبل تشریف دارم و مهمون نمیرم که بیان مجبور باشم سرپا باشم کلا شخصیتم درونگراس حس میکنم حرفی با کسی ندارم تنهایی راحتم 

ولی گاهی هم فک میکنم انورمالم باید روابطمو گسترش بدم 

نظر شماها چیه؟