چرا وقتی من آزارم به کسی نمیرسه، آدم آروم و کم حرفیم...به زندگی کسی کاری ندارم...همه تو زندگیم سرک میکشن و دخالت میکنن؟! چرا؟! مگه من به کسی کاری دارم؟ مگه من کیو اذیت میکنم؟!حتی زیاد کسی حرف زدنی از من نمیشنوه...اما همه ی رفتارام تحت نظر ک کنترله...خسته شدم...خسته
کارم شده اشک ریختن...خواهش میکنم همتون برام دعا کنین...از ته دلتون
به قول یه بزرگی میگفت بزرگترین اشتباهم این بود که فکر میکردم من کاری به کار بقیه نداشته باشم بقیه هم کاری با من ندارن
تو این دوره زمونه اگه بقیه نفهمن که میتونی از خق خودت دفاع کنی و و جلوشون وایستی،سوارت میشن
والا منم عین شمام ازبس خودمون اجازه دادبم
منم مثل تو هر کی از راه میرسه زندگیمو خراب میکنه گورشو گم میکنه
زورمم به کسی نمیرسه
فقط سکوت
تا خم نشی کسی سوارت نمیشه
این یه اصله
فقط کافیه پیش شوهرم نباشم....همه جای منو میگیرن...
دو تا پست اول دقیقا نظر منه
شما باید ب دیگران کاملا عکس چیزی ک هستیو نشون بدی تا دس از سرت ور دارن
تصور تو شبیه اینه که گرگ چون تو اونو نمیخوری اونم تو رو نباید بخوره بقول شاعر با بدان بد باش و با نیکان نکو/ جای گل گل باش جای خار خار
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
