یک توصیه کلی بهت میکنم.
1- وقتی وارد دانشگاه شدی در ایران، هر دانشگاهی، اصلا و ابدا با همکلاسی ها و دوستانت در مورد هدفی که داری حرف نزن. چون در ایران رقابت بسیار بالاست و حتی از طرف کسایی که فکرشم نمیکنی مورد جسادت قرار میگیری و سعی میکنن کارت رو خراب کنن.
2- برو بچسب مثل کنه (عذر میخوام از واژه بهتر پیدا نکردم) به استادهای معروفی که اخلاقشون خاصه و هر کسی طرفشون نمیره و سعی کن باهاشون درس برداری یا دوره برداری یا مدام برو سوال کن و خودت رو بچشمشون نشون بده و فعال باش اما نتگذار بچه ها چیزی بفهمن. مواظب باش که اساتید ممکنه سوءاستفاده هم بکنن از دانشجوهای جوون و اقدام به درگیری عاطفی و احساسی با اونها کنن یا بخوان برای خودشون نوچه پیدا کنن. طرف این مسائل اصلا نرو . همیشه استقلال خودت رو در هر زمینه ایی حفظ کن اما زیرکانه خودت رو در نظرشون بزرگ جلوه بده.
3- فقط و فقط و فقط کتابهای زبان اصلی بخون و اصلا طرف کتاب های فارسی یا جزوه نرو وبرای هر درسی چند تا کتاب بخون و نگذار کسسی با خبر بشه که زبانت خوبه.
4- درو فعالیت های فوق برنامه مثل نئاتر و اردو و انجمن اسلامی و ... رو خط قرمز بکش و اصلا وارد نشو هم وقتت رو میگیره و هم ممکنه دیگران زیابت رو بزنن . برای تفریح و سرگرمی کاری خارج از دانشگاه امجام بده.
5- در انتخاب دوست خیلی خیلی خیلی وسوای به خرج بده و هر کسی رو که در دانشگاه میبینی اول ب چشم رقیب بهش نگاه کن و هر گز حتی به بهترین دوستت هم اعتماد نکن و رازهای موفقیتت واهدافت رو بهش نگو.