تاحالا شده این حس ها رو داشته باشین؟
و به فکر فرار از خونه باشین؟
در حالیکه نمیدونین اون بیرون چه دنیایی منتظرتونه؟
فقط بخواین از محیط خونه و اطرافیانتون دور شین
از همه چی و همه کس دل بریده باشین
میدونم بیرونم خبری نیس و دنیا سرد و بی رحمه ولی خانوادم باعث شدن حس بی پناهی کنم
انگار راهی ندارم جز رفتن
بااینکه دوتا بچه ایم و همه ارزوی پدرمادرم من بودم اما نتونستم بچه خوبی براشون باشم
حالا میخوام برم دانشگاه شهر دور
نمیدونم بتونم طاقت بیارم اما میخوام فراموششون کنم
کاش زیاد بچه دار میشدن رو من حساب باز نمیکردن اه
