التماسم کرد بمون ولی عقلم میگه دیگه جای موندن نیست

گفتم تازگی فهمیدم شوهرم معتاد به هرویین هست.میگه ده ماه....البته چند وقتی هست که واقعا آدمی که مدام به خودش میرسید دیگه حوصله نداره.کارو و بهونه میکرد.باید سه تا ساختمون رو تحویل بده.ولی من بالاخره فهمیدم....قصدم جدایی...امروز صبح حالم بد شد زنگ زدم مامانم اومد براش کاما گفتم اونم زنگ زد به هموت خواهر بزرگش که زندگی ما دستش بود و حتی خونه ای که ازش خریدیم بنام نشد....خواهرش قسن و آیه که مگه میشه داداش من معتاد باشه به حون بچم من نمی دونستم ...دارم سکته میکنم....چطور ممکنه

...مامانم خیلی باهاش حرف زد گفت راه دختر من و مشخص کنید اون فقط طلاق می خواد .گفت جوونن حیفه یه فرصت بدیم....مامانم گفت بچه ی منه که بد بخت شد.شوهرم وقتی فهمید مادر و خواهرش فهمیدن خیلی ناراحت شو هر چی زنگ زد جواب ندادم و در آخر با مادرم بحثش شد.مادرم می گفت بیا دختر منو و نجات بده و طلاقش بده خودت برو....اونم میگفت ینی هیج راهی برای من نیست و خلاصه حسابی بهم ریختن....به من مسیج داد که تو چرا گفتی  و فلان من تکلیف خودمو نمی دونم که بخوام تکلیف تو رو مشخص کنم   جوابشو ندادم اصلا شب خودش زنگ زد و برای اولین بار تو این چهار سال شروع کرد به التماس...شوهر من انق مغروره....انقددد غد  و خودخواهه....منم سفت گفتم طلاق و تموم تو با زندگی من بازی کردی....گفت شده کل زندگیمو بفروشم هر کسی رو با رشوه میخرم نمیزارم ازم بگیرنت....بیا کمکم کن فقط یبار بهم  فرصت بده‌. اگه نشد بر و...گفتم چرا باید به حرفت اعتماد کنم تو که اینهمه دروغ گفتی و با زندگی من بازی کردی....طلاق میگیرم....گفت نمیزارم...گفتم رو چه حساب بهت وقت بدم گفت هر کاری بگی می کنم گفتم باید بیای محضری بگی اگه تا هشت ما ه تا یکسال اعتیادت برگشت حق طلاق با منه و باید نصف مهریمو بنویسی تو محضر تعهد بدی بگی بهت میدم....گفت باشه هر کاری بگی می  کنم....تو فقط کمکم کن فوقش نمی تونم میمیرم....داشت بغضم می ترکسد ولی گفتم الان تو شرایطی نیستم دلسوزی کنم....گفتم من میرم فکراتو بکن وقتم بدم چند ماه باید اول  بیای محضر و بعد من بر می گردم و دنبال درمانت میریم....حالا واقعا موندم....طلاق ...یا اینکه بمونم....دوسش دارم  ولی دلم چرکینه  و خیلی می ترسم .....می ترسم کم  بیارم وسطش ولش کنم....برام دعا کنید بتونم تصمیم بگیرم