سلام دوستان میخوام براتون یه داستانک کوتاه تعریف کنم از سرنوشت خودم ک همیشه قربانی جنسیت خودم شدم من تو یه خونواده 5نفره زندگی میکنم ما 3تا خواهریم من بچه دوم خانواده هستم مادر من زنی بود بشدت پسر دوست ولی خوب خواست خدا بود ک 3تا دختر داشته باشه تفاوت ما با خواسته مادرم باعث شده بود ک مامانم همش از عالم و ادم ناله کنه وقتی ب کوچیک ترین مشکل میخورد میگفت اگه منم یه پسر داشتم الان وضعم این نبود این جمله رو بیشتر از موهایه سرم از مادرم شنیدم اما بابام اون تا حالا حتی ب رویه مامانمم نیاورده ک ما چرا پسر نداریم بر عکس مامانم این پدرم بود ک ب ما محبت میکرد محبت پدرم ب ما زبان زد عام و خاص بود همه بهمون غبطه میخوردن جز مادرم ...رفتارهایه مادرم باعث شده بود ک همش سعی کنم مثل پسرا رفتار کنم شاید بتونم خوشحالش کنم اوایل ک بچه بودم تمام کارهایه خرید خونه رو انجام میدادم تا فقط بتونم مادرمو خوش حال کنم اما تکراراین رفتار ها باعث شد تو نوجوانی ب یک ادم گوشه گیر و بداخلاق تبدیل بشم ب کسی ک تمام حالاتش مردونه بود ولی با اینحال از جنس مذکر متنفر بود ...وقتی خواهر بزرگترم ازدواج کرد و بچه اولش پسر شد مادرم سر از پا نمیشناخت ماهم خوشحال بودیم از خوشحالیش ک بالاخره بجز پدرم یه مرد کوچیک دیگم ب خانوادمون اضاف میشه وقتی زمان ازدواجم رسید بازم هم بخاطر خوشحال کردن مادرم تن ب ازدواج سنتی با فامیل مادرم دادم با اینکه فقط 16سالم بود اینکه بعد ازدواج همسرم چقد اذیت شد بابت اخلاق هایه خاص من بحثش جدا این وسط برایه من ارتباط برقرار کردن با همسرم و خانواده کاملا مردونشون سخت تر بود خانواده همسرم 5تا پسر بودن ک خواهر نداشتن درست برعکس ما با گذشت زمان منم باردارشدم ولی بچم دختر بود بماند ک مادرم تویه خرید جهاز نسبت ب خواهرم برام خیلی چیزا کم گذاشت تو سیسمونی هم همین کارو کرد ولی من اینقد غد و مغرور بودم ک اصلا برویه خودم نیاوردم و بعضی وسایلو خودم تهیه کردم خوشبختانه همسرم هم زیاد از طرف خانواده حمایت نشده بود و این باعث شده بود ک منو درک کنه و زیاد ب پروپام نپیچه ....از اونجایی ک درگیر تفاوت هایه زیادی شدم سعی کردم اخلاق خاص خودمو حفظ کنم این باعث شد مثل تمام پسرهایه همسن خودم دنبال حرفه یا کار برا خودم باشم تا حتی منتی از همسرم گوش ندم الانم حرفه خاص خودمو دارم من حتی از درامد شخصیه خودمم ب مادرم میدادم تا خوشحالش کنم تمام این خوصیات و عقاید خاص اطرافیانم ب من یاد داد مستقل باشم روپایه خودم واستم ولی معایبی هم داشت من هیچ چیزی از دنیایه دخترانه خودم نفهمیدم متفر شدم از جنس مذکر و خیلی سخت میتونم با ادم ها ارتباط برقرار کنم... حالامن بچه دومم هم باردارم این یکیم دختره کلی حرف شنیدم از مادرم ک اصلا چرا باردار شدی و ...ولی من عاشق دخترام هستم بهشو یاد میدم مستقل باشن ولی تنفر تو دلشون نمیکارم اونارو از دنیایه خودشون دور نمیکنم این تایپیک رو صرفا برایه کسانی زدم ک مثل مادر من فک میکنن لطفا این تفکرات پوسیده دو بریزید دور یک دختر هم میتونه حامی شما بشه اگه درست تربیت بشه تو منطقه کوچیکی ک من زندگی میکنم تنها مادرم نیست ک اینطور فکر میکنه تقریبا همشون همین اعتقاد خاص رو دارن دلم میخواد زمانی برسه ک تمام معادلاتشون در این زمینه ب هم بخوره پس هرکس که این تایپیک رو میخونه از خودش و تفکراتش شروع کنه بزارین این مسله هم حل بشه .....
لطفا فقط نظرات خودتون رو بگید و توهین نکنید ممنون🌹
