زندگی ما و خاله ام اینا

من پدرم کارمند بود و هیچ حمایتی از طرف خانوادش نشد و از اول رو پای خودش بود و یه شوهر خاله داشتم بازاری بود و مغازه بهش ارث رسیده بود و کسب کار خوبی داشت. از اونجایی که یادم میاد مامان و بابای طفلک من تو فکر پس انداز و وام و اینا بودن که بتونن  خونه بخرن و ما همیشه لباسای معمولی ولی تمیز و مرتب میپوشیدیم از اونور خالم و بچه هاش دائم در حال بریز و بپاش و خوشگذرونی خونه ام نداشتن مستاجر بودن و شعارشون این بود که در لحظه باید زندگی کرد همیشه یادمه حسرت لباسا و وسایل اونا رو داشتم گذشت و ما یه جای خیلی خوب خونه خریدیم و اونا هنوزم مستاجرن بعضی وقتا میگم انگار اونا کار درست کردن مگه بچه گی و جوونی ما برمیگرده الان خونه شوهرمم همین برنامه اس هی پس انداز کنیم برای خونه بعد که خونه خریدیم بشینیم قسط بدیم