خواهش ميكنم گلم..من خودم آدم معتقدى هستم و نسبتا مذهبى..و به خدا و ائمه خيلى زياد اعتقاد دارم..
اما چندوقته نميدونم چم شده،.حس ميكنم زندگى باب ميلم نيس..خسته شدم..كم آوردم..و يه پسر سه ساله دارم كه بخاطرش مجبورم تحمل كنم..
دلم خييييييييلى گرفته..اما هيچكى نيست كه كمكم كنه..و دركم كنه
اينو يه جا خوندم برام جالب بود زدم تو گوگل اصلشو پيدا كردم..گفتم شايد واقعا تاثير گذار باشه و يك نامه نوشتم..ميدونى حتى اگه واقعى هم نباشه خوبيش اينه كه هرچى تو دلم بود تو نامه نوشتم و سبك شدم