نامه نوشتن به فرشتع ها

در کتاب «صحیفهٔ مهدیه» این گونه آمده است: عبارت زیر در کاغذی نوشته و آن را روی مرقد پاک یکی از امامان علیهم السلام می افکنی یا آن را بسته و مهر کنی و قالبی از گل تمیز درست کن و نامه را در آن قرار ده؛ سپس آن را در جوی آب یا چاهی عمیق یا برکه ی آبی بینداز که نامه به محضر مقدس امام عصر ارواحناه فداه خواهد رسید ان شاءالله. و آن حضرت خودشان نسبت به برآوردن خواسته ات اقدام می کنند. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ کَتَبْتُ یا مَوْلایَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْکَ مُسْتَغیثاً ، وَشَکَوْتُ ما نَزَلَ بی مُسْتَجیراً بِاللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ، ثُمَّ بِکَ مِنْ أَمْرٍ قَدْ دَهَمَنی ، وَأَشْغَلَ قَلْبی ، وَأَطالَ فِکْری ، وَسَلَبَنی بَعْضَ لُبّی ، وَغَیَّرَ خَطیرَ نِعْمَةِ اللَّهِ عِنْدی ، أَسْلَمَنی عِنْدَ تَخَیُّلِ وُرُودِهِ الْخَلیلُ ، وَتَبَرَّأَ مِنّی عِنْدَ تَرائی إِقْبالِهِ إِلَیَّ الْحَمیمُ ، وَعَجَزَتْ عَنْ دِفاعِهِ حیلَتی ، وَخانَنی فی تَحَمُّلِهِ صَبْری وَقُوَّتی . فَلَجَأْتُ فیهِ إِلَیْکَ ، وَتَوَکَّلْتُ فِی الْمَسْأَلَةِ للَّهِِ جَلَّ ثَناؤُهُ عَلَیْهِ وَعَلَیْکَ فی دِفاعِهِ عَنّی ، عِلْماً بِمَکانِکَ مِنَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ ، وَلِیِّ التَّدْبیرِ وَمالِکِ الْاُمُورِ ، وَاثِقاً بِکَ فِی الْمُسارَعَةِ فِی الشَّفاعَةِ إِلَیْهِ جَلَّ ثَناؤُهُ فی أَمْری ، مُتَیَقِّناً لِإِجابَتِهِ تَبارَکَ وَتَعالى إِیَّاکَ بِإِعْطائی سُؤْلی . وَأَنْتَ یا مَوْلایَ جَدیرٌ بِتَحْقیقِ ظَنّی ، وَتَصْدیقِ أَمَلی فیکَ ، فی أَمْرِ کَذا وَکَذا (در این قسمت حاجت نوشته شود) ، فیما لا طاقَةَ لی بِحَمْلِهِ ، وَلا صَبْرَ لی عَلَیْهِ ، وَ إِنْ کُنْتُ مُسْتَحِقّاً لَهُ وَلِأَضْعافِهِ بِقَبیحِ أَفْعالی ، وَتَفْریطی فِی الْواجِباتِ الَّتی للَّهِِ عَزَّوَجَلَّ ، فَأَغِثْنی یا مَوْلایَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْکَ عِنْدَ اللَّهْفِ ، وَقَدِّمِ الْمَسْأَلَةَ للَّهِِ عَزَّوَجَلَّ فی أَمْری ، قَبْلَ حُلُولِ التَّلَفِ ، وَشَماتَةِ الْأَعْداءِ ، فَبِکَ بُسِطَتِ النِّعْمَةُ عَلَیَّ . وَاسْأَلِ اللَّهَ جَلَّ جَلالُهُ لی نَصْراً عَزیزاً ، وَفَتْحاً قَریباً ، فیهِ بُلُوغُ الْآمالِ ، وَخَیْرُ الْمَبادی ، وَخَواتیمُ الْأَعْمالِ ، وَالْأَمْنُ مِنَ الْمَخاوِفِ کُلِّها فی کُلِّ حالٍ ، إِنَّهُ جَلَّ ثَناؤُهُ لِما یَشاءُ فَعَّالٌ ، وَهُوَ حَسْبی وَنِعْمَ الْوَکیلُ فِی الْمَبْدَءِ وَالْمَآل

مگه شما شوهر ندارین؟

به نام خداوند بخشنده مهربان اى مولاى من - که درود خدا بر تو باد - به پیشگاه مقدّست می‏نویسم در حالى که تو را به فریاد میطلبم؛ و به تو از مشکلى که برایم پیش آمده شِکوه و شکایت می‏نمایم در حالى که به خداوند و تو پناه آورده ‏ام؛ از مصیبتى که تحمّلش براى من مشکل است و قلبم را به خود واداشته است، و اندیشه ‏ام در موردش به درازا کشیده است، و مقدارى از عقل و خرد مرا زایل گردانده، و نعمت ارزشمندى را که خدا به من داده است دگرگون ساخته است. هنگام گمان ورود این مشکل، دوست صمیمى من، مرا واگذاشت، و خویشاوند صمیمى من نیز وقتى متوجّه شد این مشکل در راه است از من بیزارى جست. چاره‏ جویى‏ هاى من در مقابله با این گرفتارى راه به جایى نبرده است، و بردبارى و نیروى من قادر به تحمّل آن نیست و به وظیفه خود عمل نکرده است. بدین‏سان چاره‏ اى ندیدم جز آن که به سرعت به آستان مقدّست پناه آورم، و براى درخواست از خداوند - که ستایش شکوهمند، از آن اوست - به خداوند و همچنین به حضرتت توکّل کردم تا این گرفتارى را از من دور کنید. این گفتارهاى من، از (روى بى‏ دقّتى نیست؛ بلکه) علم دارم به جایگاه باعظمت تو نزد خداوندى که پروردگارِ جهانیان است صاحب تدبیر و مالک همه امور است. در این حالات روحانى به تو اطمینان دارم و امیدوارم که براى شفاعت نزد خداوند - که ستایش او شکوهمند باد - در مورد انجام کارهاى مربوطه به من شتاب می‏کنى؛ و از سویى نیز یقین و اعتقاد دارم که خداوند - که مرتبه ‏اش والا و مبارک است - درخواست تو را با برآورده ‏کردن درخواست من اجابت می‏فرماید. اى سرور و سالار من؛ خودت نیز آن قدر بزرگوار و سزاوار هستى که مطمئن هستم گمانم را محقّق میسازى و آرزویم را به واقعیّت پیوند میدهى در مورد این کارها . . . ، که برایم سخت شده است و دیگر طاقت تحمّل آن‏ها را ندارم، و شکیبم در این موارد تمام شده است؛ البتّه به خوبى می‏دانم که همه این مشکلات، حقّ من است و سزاوار چند برابرش نیز هستم؛ چرا که کارهاى زشت من، و کوتاهى و کندى در انجام واجباتى که براى خداوند - شکوهمند بزرگ - است نتیجه ‏اى جز این مشکلات دربرنخواهد داشت. اى سرور و آقاى من؛ - که درود خداوند نثارت باد - با این همه، در این دل‏سوختگى و اندوه به فریادم برس، و در پیشگاه الهى درخواست انجام کارهاى من و برطرف‏ شدن مشکلم را تقدیم کن، و زودتر این کار را انجام بده؛ پیش از آن که تلفاتى به بار آید، و دشمنان به مسخرگى و شماتت من بپردازند؛ زیرا، تنها به خاطر توست که این همه نعمت بر من گسترده شده است. نیز، از خداوند - شکوهمند - درخواست کن که یارى بزرگ و ارزشمند، و فتح و پیروزى نزدیک و سریع خود را نصیب من فرماید؛ به گونه ‏اى که به آرزوهایم برسم و آغاز و پایان کارها نیز به نیکى باشد؛ و در هر حال از تمام ترسناک‏ها در امان باشم. اعتقادم بر این است که خداوند - که ستایشش شکوهمند باد - هر چه بخواهد به طور کامل انجام می‏دهد؛ و کفایت‏گر من و وکیل نیکوى من نیز در دنیا و آخرت، تنها خداست. پس از آماده شدن نامه به طرف جوی آب یا برکه ( چاه) می روی و یکی از چهار نایب خاص حضرت بقیة الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف یعنی، جناب عثمان بن سعید، پسرش محمد بن عثمان ، حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سمری – قدس سرهم- (که راههای دستیابی به آن حضرت هستند) را انتخاب می کنی و با این عبارات او را صدا زده و می گویی: یا فُلانَ بْنَ فُلانٍ سَلامٌ عَلَیْکَ ، أَشْهَدُ أَنَّ وَفاتَکَ فی سَبیلِ اللَّهِ ، وَأَنَّکَ حَیٌّ عِنْدَ اللَّهِ مَرْزُوقٌ ، وَقَدْ خاطَبْتُکَ فی حَیاتِکَ الَّتی لَکَ عِنْدَ اللَّهِ جَلَّ وَعَزَّ ، وَهذِهِ رُقْعَتی وَحاجَتی إِلى مَوْلانا عَلَیْهِ السَّلامُ ، فَسَلِّمْها إِلَیْهِ ، فَأَنْتَ الثِّقَةُ الْأَمینُ. اى (فلان فرزند فلان)؛ سلام و درود بر تو. گواهى مى‏ دهم که درگذشت تو در راه خدا بوده، و اینک تو نزد خداوند زنده هستى و روزى خاصّ او را دریافت مى‏ کنى. و بدین‏سان، من در حیاتى که نزد خدا دارى تو را مخاطب قرار می‏دهم، و این نامه و عریضه و درخواستِ حاجت من به سرورمان حضرت مهدى است که درود خدا بر او و آل او باد ، پس آن را به حضرتش تسلیم کن. به راستى که تو مورد اطمینان و امانت‏دار هستى. آنگاه نامه را در جوی آب یا درون چاه یا برکه بینداز که به خواست خداوند خواسته ات برآورده خواهد شد. ناگفته نماند علامه مجلسی پس از این عبارت افزوده است: در این حالت روحانی اندیشه ات اینگونه باشد که نامه را به دست آن حضرت تسلیم کرده ای؛ زیرا نامه به دست مبارکشان می رسد و به خواست خدا ؛ حاجت و خواسته ات برآورده می شود.

از تو نت نگاه کردم فقط اسم همسرمم رو به اولش اضافه کزدم.نوشتم تو کاغذ گذاشتم لای قران.

من دیگه به این چیزا اعتقادم رو دازم از دست میدم تا خدا خودش نخواد و وقتش نرسه هیچی نمیشه

شب و روز دارم صداش میکنم خواستمم که خلاف شرع و دین خدا نیست که بگم به صلاح نیست فقط میخوام نشونه ای بهم بده قبل از اینکه ایمانم رو از دست بدم

خب به فرشته ی عشثش نامه بده اول سپاسگذاری کن ازش بعدم درخواستتو بکو بعد از خدا تشکر من و شکرشو کن بعد در اخرم یه جوری سپاسگذاری کن که مثلا خواستتو بهت داده اخرم نامه رو بسوزون بهتره 15بار نامه بنویسی

و بگم که اسم خدا رو توی نامه ننویس یا هم اکه نوشتی خط بزن بعد نامه رو یسوزون خاکسترشم بریز تو سینک ظرفشویی

همینو بنویسیم یا عربیشو؟

ببین اصلااا شوخی نگیر قطع به یقین باور داشته باش که خدا خالق فرشته ها هم هست من یه مشکل لاینحلی برام ایجاد شده بود همه به اتفاق میگفتن احتمال موفقیتت صفره باید بااین گندیکه پیش اومده بری باعزت دنبال زندگیت منم بااعتقاد کامل متصل به فرشته ها شدم ونامه نوشتمو لای قرانم گذاشتم وسنگینو رنگین تو خونه بودم مشکل لاینحلم بطور معجزه جلوی چشم ناباورانه ی همه حل شد وفقططط خودم میدونستم که چیشد فرشته هااا خیلی مارو دوست دارن

ببین یه نصیحت دوستانه بهت میکنم... تو دقیقا پارساله منی... منم یکیو دوس دارم که قبلا اومده بود سمتم ولی خودم پسش زدم نشستم ازین نامه ها نوشتم که یه بار دیگه برگرده سمتم البته اگه به صلاحمه و قراره رابطه خوبی بین مون شکل بگیره... تازه من ازشون نشونه میخواستم یه عالمه بهم نشونه دادن باور کن هنوزم دارم نشونه میبینم اما اون از دستم رفت الان همش غبطه میخورم که کاش زمان برمیگشت عقب و مثل ادم از اول میرفتم بهش میگفتم حرف دلم رو نه اینکه بشینم با اینکارا منتظر بمونم تا شاااااید اون یه روزی بیاد

باور کن شنیدن جواب نه خیلی بهتر از اینه که همینطوری الکی منتظر بمونی تا شاید بیاد طرفت... اشتباهی که من کردمو نکن و برو حرفتو بهش بگو

چقد زیاده سرم گیج رفت

نمیدونم.. سخت شد

خواستم کمکی کرده باشم

اشتباه منو نکن ازت خواهش میکنم 

نمیدونم واقعا دوسش داری یا یه حس معمولی بهش داری

اما مراقب باش که به حال من دچار نشی