وااااي من خیلی نسبت ب مادر شوهرم حسودم.ینی رفتاراي شوهرم باعث شده حسود بشم.میدونم احترام ب مادر و پدر جزو واجباته.ولی دست خودم نیست.مثلا دیشب شوهرم از این صندليا هست ک تکیه میدی بهش ،خریده بود.اومد خونه،گفت راستی ازاین صندليا خریدم.وقتی رفتیم مسجد،باز گفت مامان بشین روش.حالا مامان منم بود.ی تعارف نکرد.اومدیم خونه ،هی میگه بالش بده مامان بزاره زیر دستش،آب بده مامان،حالا خودشم پانميشه ها.ب من میگه.چپ و راست هم بوسش میکنه.(مامانش جوونه ها)یا مثلا لباس نو می پوشه،میگه واااي مبارکه.ميريم خونشون،هی میگه پاشو.مامان روزست،کمک کن.نزار اينکارو کنه.منم روزم ،ولی یه ساعت پای ظرفشویی بودم،عین خیالش نبود.
از همه مهم تر،من مامانم خودش بچه کوچیک داره،نمیتونه اگر خواستم زایمان کنم بیاد پیشم.ب شوهرم میگم صبر کن یکم بزرگتر بشه تامامانم بیاد کمکم.میگه چیکار مامانت داری.مامان خودم هست.میگه بچه رو هم مامانم بزرگ میکنه.
برا اسباب کشي،میگه زنگ بزن ب مامانم.حالا اون خودش باید بیاد.میگه تو زنگ بزن.
دست خودم نیس.ولی خیلی حسودی میکنم.تو درونم آشفته هس
