دیگه اعتقادی به هیچی ندارم دیگه نمیخوام کسی برام صلوات بفرسنه یا دعا کنه دیگه هیچی از خدا نمیخوام😞

هیچکدوم عزیزم شوهرمه

ممنون عزیزم که انقدر با محبتی خلاصه میگم چون زندگی من خیلی پراز فراز نشیب بوده .اینو بگم که همزمان با ورشکستگی شوهرم و کلی بدهی که به خاطر تورم پیش اومد خونمون رو که ارثیه بود مادر شوهرمو عموی شوهرم بالا کشیدن اون زمان هم آواره شدم هم شوهرم بیکار هم بدهکار محتاج نون شب بودیم ولی همه اونایی که تا قبل دورمون بودن همه ولمون کردن تا بی پول دیدنمون با هزار بدبختی و با کمک پدرم شوهرم رفت سر کار و ماشینم بابام برامون گرفت و با وام یه خونه گرفتیم و اومدیم نفس راحت بکشیم که دوباره چیزا گرون شدن و کار شوهرمم بی رونق شد الان دوباره ۱۰.۱۵ تومن قسط عقب افتادیم که نصفش مال خونس تو این چندسال حسرت همه چی رو به دل خودمون گذاشتیم که پیشرفتی کنیم ولی همش درجا میزنیم هیچ حامی هم شوهرم نداشته و نداره انگار یه ادمه بی کسه.تا الانم همه حامیط من بودم تا گیر بوده طلاهای خونه بابامو دادم یا مدرم به دادم رسیده یا پود ا  کارکرد خودم دادم اما الان منم واقعا خسته شدم و چیزی هم ندارم جز یه حلقه که تقریبا ۱۵ تومن پولشه ولی بیشتراز اون ا این همه فشار خسته شدم مگه یه زک چقدر میتونه مرد باشه

مال من که تو چهلم باباش به دنیا اومده هر چی هم مال پدره بیچارش براش گذاشته مامانش و عموش که الان به اصطلاح پدر شوهرمه بالا کشیده 

دقیقا همین حال و روز منه با این تفاوت که من مشکلم فرق میکنه 

از این دلم میگیره که من تمام وقت به معلولا خدمت میکنم تو زندگی کسی هیچوقت دخالت نکردم هیچوقت دل کسی رو نشکوندم مال حروم حتی یه ریال نزاشتم بیاد طرفم اما همیشه خدا اینجوری میزاره تو کاسم

تا الانم جز خدا هیچکسو نداشتم همیشه گفتم توکل به خدا اما دیگه از این حجم از مشکلات خسته شدم کاش اینجور باشه که میگی کاش واقعا حکمتی داشته باشه 

اره خب میدونم هر کس یه مشکل خاص داره ان شاالله نوتون خوب میشه مشکلش چیه؟

نمیدونم واقعا نمیفهمم حکم کاراشو 

بدبختیه من اینه هیچوقت بی خیال هیچی نتونستم باشم

من چند ساله التماس کردم توکل کردم سپردم به خودش اما اخرشم هیچ که هیچ

منم همش منتظره معجزش بودم همش میگم یعنی میشه خدا منو بزاره اینجوری ولی انگار که نه انگار