من هنوز زایمان نکردم ولی یه استرس جدید گرفتم
چن روزه دوروبریام خیلی نظر میدن و من خیلی بهم برمیخوره
اسمشو میگن این خوب نیست عوض کن
وسایلشو دیدن میگن چرا کم عروسک خریدی ( من از اتاق شلوغ و بهم ریخته متنفرم تو هرسنی هرچیزی که میتونه بچه باهاش بازی کنه و چن تا براش میگیرم الانم فقط عروسکای مناسب نوزاد چن تا گرفتم و بنظر خودم کافیه)
یکی میگه این لباسش چرا نرم نیست
چرا این رنگی گرفتی
میخوام پیجر اتاق بچه بگیرم یکی میگه من روانشناسی خوندم تو نباید بچه رو تا دوسالگی از خودت جدا کنی باید بغلت بخوابه!محبتتو ازش دریغ نکن!!! میگم منم کتاب دکتر هلاکویی رو خوندم و تصمیم گرفتم زودتر جدا کنم
نمیدونم یکی میگه زود بهش زبان یاد ندیا فلان میشه
یکی میگه اینکارو بکن اینکارو نکن
البته الان دیگه تصمیم گرفتم هیچی نگم که میخوام برا بچم چیکار کنم و هرکی ام هرچی گفت علکی تایید کنم
ولی نمیدونم چرا آخه اینو نمیفهمن که مادر بچه منم! آخرسرم که کار خودمو میکنم! چرا انقد نظر میدی و رو اعصاب میری
چرا فک میکنن دلسوزتر از مادر پدرن! یا به من حس عذاب وجدان میدن با خودم فک میکنم نکنه من بخاطر خودخواهی خودم میخوام اینکارارو بکنم
کاش میفهمیدن هیچکی اندازه مادر پدر فکر بچه ی خودش نیست
دلم میخواد دهن همه این آدمارو یجوری ببندم
از الان هی همش نگرانم که بچه دنیا اومد من با دخالتای اینا چیکار کنم😞
