آيا ميزان (ترازو) هميشه در آسمان قرار داشته است؟
بارها در كتابها مى خوانيم كه صورت فلكى ميزان پيشتر جزو صورت فلكى عقرب به شمار مى رفته است و نخستين بار، روميان باستان اين گروه ستارگان را به عنوان يك صورت فلكى مستقل و جدا از صورت فلكى عقرب، مشخّص كرده اند.
به هر حال اين ادّعا چندان درست نيست. سابقه ى تاريخى اين صورت فلكى به سال ٢٠٠٠ قبل از ميلاد باز مى گردد. مردم با اين صورت فلكى حتّىٰ در دورن بابِليان نيز آشنا بوده اند، كه زمانى را نشان مى دهد كه در آن، در نوعى قضاوت پس از مرگ، روح مردگان (وزن) مى شد.
ميزان در مصر باستان نيز اهميّت و معناى مشابهى داشت. مى گويند (آنوبيس) يكى از خدايان مصر باستان كه صورتى چون صورت سگ داشته است، از ترازوى آسمانى براى توزين روح مردگان استفاده مى كرده است. تنها زمانى كه وزن روح، سبك تر از يك پَر پرنده بود، مُرده اجازه مى يافت به قلمرو خدايان راه يابد و در آنجا پذيرفته شود.
بعدها صورت فلكى ميزان به طور شگفت آورى از آسمان صورتهاى فلكى محو شد و جزو صورت فلكى عقرب كه چسبيده به آن بود به شمار آمد، تا اينكه دوباره روميان آن را به صورت ترازوى الاهه ى عدالت (آسترِآ) معرّفى كردند.
در آغاز فصل پاييز خورشيد به علامت نجومى ميزان وارد مى شود، كه همانطور كه قبلاً توضيح داده شد، امروزه ديگر با صورت فلكى هم نامَش بر يكديگر تطابق ندارند. در اين زمان برابرى شب و روز را شاهديم، و به اين ترتيب صورت فلكى ميزان يا ترازو، تا به امروز هم نشانه ى تساوى و توازن به شمار مى آيد.
اين صورت فلكى كوچك همچنين با برج بابِل و فانوس دريايى اسكندريّه - كه جزو عجايب هفتگانه جهان بود - و همچنين با چراغ بزرگى كه اغلب آن را در بازوان قيچى مانندش نگاه مى دارد، ارتباط داده مى شود.
منبع: 
