اين افراد دو دسته اند
يا نااگاهانه اين رفتار ميكنند كه اگر با منطق و ملايمت از احساسي كه ازشون دريافت ميكني باهاشون حرف بزني و بهش اگاه بشن ديگه تكرار نميكنند
يا بيمارند و اختلال شخصيت دارند كه انتظاري ازشون نيست همون رفتاري كه با فرد بيمار ميشه بايد باهاشون داشت صبر مدارا فاصله و ....
حالت سوم كه شايعتره هم برداشتهاي ذهني خود ماست خيلي از حرفها و برداشتها هيچگونه هدفگيري و خصومتي ندارند و ما اشتباها تفسيرشون ميكنيم و به خودمون تعميم ميديم