سلام دوستان
من یک بار سقط خود بخودی تو هفته 7 داشتم بدون سونو که نمیدونم پوچ بوده یا نه اما بعد از 1 هفته پر استرس به خونریزی افتادم و سقط شد .
دومین سقطم پایان 8 هفتگی قلب نازنینش که توهفته 6 به خوبی میزد ایستاده بود و من تو هفته 10 با یک لک فهمیدم و چون خودش سقط نمیشد با قرص زیرزبونی سقطش کردم .
آزمایشای عفونی ، هورمونی ، خون و .......... دادیم که anti.t.p.o یکم بالا بود اما تیروییدم نرمال . پروتئین c هم پایین بود . گفتن باید هپارین و اسپرین بگیری
سومین بار همه چیز خوب بود . تو هفته 10 هم دیدمش هم تکون میخورد هم صدای قلبش شد مونسم . هر روز انوکساپارین میزدم و آسپرین میخوردم تا اینکه برای سونو ان تی رفتم فهمیدم تو هفته 11 مرده . این بار cvs ( نمونه گیری از جفت ) انجام دادن از طریق شکمم و فرستادن آزمایشگاه ژنتیک و فرداش بستریم کردن و به زور با آمپول فشار و قرص و شیاف سقط کردم . جواب این آزمایشم یک پسر سالم بوده . الان دکترم میگه موردت ناشناختست و باید بزاری باردار بشی تا یننیت به 9 ماهگی برسه .
کسی رو مثل من دیدید ؟؟؟/ چه کار کرده ؟؟؟؟ دنبالش رفتن اصلا فایده داره ؟؟؟؟؟؟؟ به حرف دکترم گگوش بدم؟؟؟؟؟؟
فقط یه چیزی که ذهن دکترم رو درگیر کرده و من رو روانی اینکه یه روز آمپولام تو یخچال یخ زدن و آب شدن . میگن اثرش کم میشه . نینیم 2 هفته با این آمپولا زنده بود. نمیدونم چه کنم
الان 1 ماه از سقط سومم میگذره اما خوب من شکر خدا روحیم رو جمع کردم و دارم به زندگیم میرسم . به امید اینکه یه روز هدیه صبرم رو بگیرم اما خداییش دارم کم میارم . خیلی سختهههههههههههههه هم درد روحیش هم جسمیش
