منم تنهام,فقط پسرم که ۲ سالشه پیشمه,خانواده ی شوهر یه شهر دیگه و خانواده ی خودم یه شهر دیگه,پای راستم گرفته و راه رفتنی میلنگم و حسابی درد دارم,شوهرمم که سرکار و مرخصی نمیدن هیچ تازه اضافه کارم بزور بایدوایسته,ولی آدم باید قوی باشه,منم دوست دارم کسی برام چیزی بیاره ولی نبود هم ایرادی نداره,خودمم و خدا,زایمان اولم رفتم خونه ی مامانم,دور و برم ۴ تا خواهر و مادر و فامیل زیاد بود,ولی اونا هم زیاد سر نمیزدن,مامانم که سر کارم میرفت با خواهرم که ۱۴ سالش بود بهم میرسیدن,دیدم بهتره از کسی متوقع نباشم شما هم اصلااااااا متوقع نباشید اینجوری خودتون راحتر هستید