سلام...من ۲سال با ی پسری ک فامیلمونه در ارتباط بودم..به ششششدت عاشق منه..با حرفاش دل منم برد..وقتی ۱8سالم بود
الان ۲۰سالم ک شده حس میکنم ازدواجم باش یکم عقلانی نیس!(اون ۲۳سالشه)
ولی نمیتونم دلشو بشکونم..😞
قبلا فک میکردم اینکه بی نهایت دوستم داشته باشه کافیه..واقعا دوسم داره..خیلییی مهربونه..خوش اخلاقه..تا حالا دست خالی سمتم نیومده!!نمیدونم واقعا چکار کنم..
از لحاظ خوانوادگی سطحشون پایین تر از ماس
خونوادشم واااقعا منو دوس دارن..ولی خونواده من اون در سطح من نمیدونن :(
اخرای سربازیشه..۲سال درسش مونده..خونوادش پششتشن ولی خودشم بیکار ننشسته بوده..کار هم کرده با درسش
دیروز باش خدافظی کردم..ولی همش تردید دارم..نمیدونم دارم چکار میکنم..خیلی حالش بده الان..میترسم پشیمون بشم از ترک کردنش..حالمون خوبه باهم هروقتم دعوایی پیش میاد مقصرش خودم بودم
آیا ب حرف دلم گوش بدم؟