دیشب رفتیم خونه خاله شوهرم

من یه بار زمان مجردی بابام خونه عمم بهم گفت پاشو کمک کن اینقدر بهم برخورد که رفتیم خونه بهش گفتم این دفعخ احترام گذاشتم پاشدم دیگه این حرف رو نزن که گوش نمیکنم! دیگه هم نگفت شوهرم بگه که خفش میکنم! هرچند اون اصلا تو این باغا نیست

من تو این جور مواقع میگم خاله جان اگر کاری از من برمیاد بگید.معمولا هم اونا میگن نه دستت درد نکنه کار خاصی نیست.

وای من یکبار شوهرم همچین کاری کرد . گفتم اگه خودم بخوام بلند میشم بدم میاد هی بگی .

دیگه نگفت .

من خودم به دلخواه خودم اگه ببینم میزبان دست تنهاست کمکش می کنم ولی اگه ببینم مثلا عروسش یا دخترش اونجان و نشستن پانمیشم , شوهرمم هیچوقت بهم نمیگه میدونه اگه نیاز باشه خودم پا میشم 

دقیقا 

من همیشه یک کمک کوچیک هر مهمانی که باشم انجام میدم اتفاقا وقنی مهمانی دارم همه هم دوس دارن کمکن کن ولی خودم تنهای راحت ترم 

مشکل اینجاست که از اول شوهراشونو پر رو و متوقع میکنن .همسرش قطعا دفعه های قبلی هم گفته ایشونم پا شده کمک کرده واسه همین الان که قبول نکرده شوهرش ناراحت شده توقع داشته مثل دفعه های قبل رفتار کنه.

از اول باید به دیگران بفهمونیم نوکرشون نیستیم. من دوس ندارم به کسی کمک کنم کسی هم به من کمک نکنه. چه کاریه اخه.بعدشم بحث کمک کردنی که خودت بخوای کمک کنی  فرق میکنه با کمکی که شوهرت بهت دستور بده‌

اصلنم کار بدی نکردی. منم بودم پا نمیشدم. من خودم اگه جایی خواسته باشم به میل خودم کاری انجام بدم، میدم. اما دوست ندارم بهم بگن پاشو کمک کن.

کاملا درکت میکنم. اینایی که میگن هیشکی با کمک کردن نمیمیره و عیبش چی بوده کمک کنی کلا با دستوری بودن قضیه اشنا نیستن. من حتی اگه خودمم شدیدا دلم بخواد یکاریو انجام بدم اگه یه نفر بهم دستور بده دیگه انجامش نمیدم.