چهار داستان کوتاه

2_در زمان امام هادی(ع) چندتا از این سیاه‌پوست‌های زنگی که تو جنگ اسیر شده بودن و کاملا وحشی بودن رو اجیر می‌کنن که امام‌هادی رو بکشن. که بعدا بگن بخاطر انتقام از اسلام این کارو کردن و شهادت امام رو بندازن تقصیر اینا. این سیاه‌های زنگی امام رو ندیده بودن. برنامه می‌چینن امام رو با شمشیر بزنن، درتاریخ هست که تا امام رو می‌بینن به سجده می‌افتن. بعدش بهشون میگن چرا سجده کردید؟ میگن چنان هیبت و عظمتی داشت این مرد که بی اختیار به سجده افتادیم. 

این هدایت بالرؤیة است که ما محرومیم ازش... 

3_منصور دوانیقی دستور داد ابوحنیفه رو بیارن. منصور وقتی دستور می‌داد کسی رو بیارن طرف غسل و کفن کرده میومد پیش منصور، چون احتمال زیاد کشته می‌شد. منصور از ترسناک‌ترین خلفای عباسی بود. 

منصور به ابوحنیفه که عالم برجسته اون زمان و بنیان گذار فرقه حنفی بود، گفت مردم خیلی مجذوب جعفربن محمد(ع) شدن. چندتا سوال سخت آماده کن تو قصر من درحضور مردم از جعفر بپرس تا شکستش بدیم و محبوبیتش رو کم کنیم. ابوحنیفه میگه سوالات رو آماده کردم زمانی‌که وارد قصر منصور شدم وقتی چشمم به ابوعبدالله جعفربن محمدالصادق افتاد، چنان مبهوتِ هیبت و عظمت او شدم، یادم رفت به سلطان منصور دوانیقی سلام کنم. 

این همان هدایت بالرؤیة هست که ما ازش محرومیم... 

4_تو حادثه کربلا و قضیه زهیر هم همین‌طور، زهیر وقتی به خیمه امام رفت با دیدن و رؤیة امام حسین(ع) دگرگون شد. بعیده که امام بحث علمی کرده باشه در اثبات حقانیت خودش

هدایت باطنی امام شامل هممون میشه و به همون نظر داره حضرت، ولی از هدایت بالرؤیه امام محرومیم

بخاطر همینه که در دعای عهدی میگیم، خدایا اگه مردیم (حتی تو بهشتم بودیم) وقتی حضرت مهدی عج ظهور کرد مارو برگردون، عجیب نیست؟ چرا برگردونه؟ تو بهشتی دیگه. میگه اَرِنيِ الطَّلْعَةَ الرَّشيدَةَ، منو برگردون ببینمش. فقط یه بار ببینمش (بِنَظْرَة منِّي اِلَيْهِ) 

دیدنش موضوعیت داره که ما محرومیم ازش...

ولادت حضرتش را تبریک عرض می‌کنم

اَللّـهُمَّ اَرِنيِ الطَّلْعَةَ الرَّشيدَةَ ، وَ الْغُرَّةَ الْحَميدَةَ، وَ اكْحُلْ ناظِري بِنَظْرَة منِّي اِلَيْهِ

#حسین_دارابی

#امام_زمان #نیمه_شعبان

@hosein_darabi