من چند وقته دارم نمازامو میخونم و واقعا از ته قلبم دارم فقط برای خدا میخونم حداقل خودم اینجوری حس میکنم ولی همش سر نماز فکرای توهین امیز و خیلی زشت درباره اماما حتی امام حسین ک قربونشون برم و خدا میاد توی ذهنم دیگ صبحی دلم شکست اومدم برم زیارت عاشورا بخونم هی دستمو میبردم جلو ک بردارم هی پیش خودم میگفتم میخوای باز بری بخونی تا اون فکرا بیاد تو سرت اخه واقعا کل روزمو به هم میریزه انگار ک دارم خفه میشم با کلی کلنجار اخر سر برداشتم ک بخونم بازم اون افکار اومد تو ذهنم دیگ خسته شدم به امام حسین گفتم اگه انقدر ناراحتت میکنم اگ انقدر بدم و لجنم بهم بگو ک دیگ نیام پیشتدیه حس بی پناهی پیدا کردم دلم میخواس داد بزنم بگم غلط کردم تروخدا منو ببخش ولی نمیشد بعدشم توی اینستا ی متنی دیدم نوشته بود اگ میخوایین ایمانتونو بسنجین وقتی اسم امام حسین میاد ببینین چقدر دلتون میلرزه وقتی یاد اون میافتم تا الان ناارومم پیش خودم میگم من ابله ن تنها دلم نمیلرزه بلکه فقط باید فکر این فکرایی هم ک توی ذهنم میاد باشم ..اخه تا میاد گریه ام بگیره برای امام حسین این فکرا میاد تو ذهنم یا امام حسین خسته شدم منم دل دارم این نوشته رو خیلیا میبینین ک حتما امام حسین شمارو خیلی دوست داره قطعا از من بیشتر لزفا دعام کنید ک خسته شدم الانم گریه ام گرفته از این همه مضخرف بودنم
عزیزم چه فکری مثلامیادتوذهنت؟بگوشایدشدراهنمایی کنیم
واسه همه پیش میاد کار شیطونه بهش فکر نکن بالو پر نده و استغفار بفرست
ببخشید فکرای توهین امیز از کجا میاد تو ذهن شما؟
مگه کسی اطرافتون ازین حرفا میزنه؟
چه فکرایی مثلا
یازده مرتبه ایت الکرسی بخون یه جا یه کلیپی بود از رافعی پور در مورده همین مشکل بگرد تو اینترنت فک کنم بتونی پیدا کنی
من که ۶ ساله دین زده شدم
لعنت کن به شیطون
ماهایی که ایمانمون هنوز زیاد قوی نشده زیاد شیطون میاد سراغمون و نمیخواد دل بدیم به نماز و دعامون
فقط بر شیطون لعنت کن و استغفار کن
ذکر اعوذبالله من الشیطان الرجیم رو زیاد بگو.مخصوصا قبل از خوندن بسم الله نماز و دعات.
و دعا رو با صدای بلند بخون که صدای زبانت از صدای فکرت بلندتر باشه
امام حسین به گریه من و تو نیاز نداره که اگه اسمش اومد گریمون نگرفت پس خیلی لجنیم این طرز فکرت اشتباهه
آبجی گلم اصلا خودتو ناراحت نکن.اینا که که میگی وسواس فکریه و دست خودت نیست گلم که غصه میخوری.منم یه مدت این مشکلو داشتم پناه بردم به سوره ناس و از خود خدا خواستم کمکم کنه. هر لحظه تو هر حالتی میخوندمش و مدام تکرار میکردم بعد از یه مدت اصلا نفهمیدم کی این وسواس فکری تموم شد
وسواس فکریه
استاد ابله خواهرم.یه چیزایی درباره امام حسین و پیامبر بهش گفته بود هررررکاررری هم.میکنیم از ذهنش نمیره خاک برسر اینقدم دلایلش مسخره بود رفتم با دلیل اونارو نقض کردم میگه نه اون اسسسستاد دانشگاهه بهتر میفهمه!
ببین همین که با خودت درگیری یعنی اهمیت داره برات میتونستی بی تفاوت باشی میتونستی توام مث خیلیا چرت و پرت تحویل بدی فقط به اینا فک کن
اون چیزارم بازگو نکن کم کم از ذهنت پاک.میشه عزیزم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
