من کوچیک بودم ک پدرم فوت کرد داداشم اصلا بابامو ندید مامانم با سختی بزرگمون کرد حالا بزرگ شدیم و ازدواج کردم شوهرم مرد خوبیه با تمام مشکلات ادم ایده الیهی پسر دارم و بازم باردارم چند وقته همش میگم اگه شوهرم دور از جونش بمیره من با دو تا بچه چیکار کنم.نمیخام ب این افکار منفی بال و پر بدم همش میاد تو ذهنم همش ترس اینو دارم میدونم اینا ب خاطر تغیرات هورمونی تو بارداری هست ولی بدجور دلم شور میزنه.خیلی بهم ریختم.
کسی این حس رو تجریه کرده؟
باهمسرت صحبت کن بهش ترستو بگو تنهاکسی که میتونه ارومت کنه همسرته
حتما بامشاورحرف بزن اگه نه ممکنه تبدیل به وسواس فکری بشه
چقدر سختههه خیلی داری زجر میکشی این به علت اتفاق های بد گذشته س
ولی بهت بگم دلیل نمیشه چون اون اتفاق ها ی بد یبرای شما افتاد خدایی نگرده دوباره تکرار بشن
بله منم 11 سالم بود پدرم فوت کرد
به طرز وحشتناکی حساس شدم روی مادرم و فکر میکردم اگه ازدواج کنم و خدایی نکرده این اتفاق بیفته چیکار کنم
ولی هم رفتم دکتر اعصاب و آروم شدم ،هم دیدگاهمو نسبت به مرگ تغییر دادم،هم دیگه سعی میکنم بهش فکر نکنم،چون آدم به چیزایی که فکر میکنه سرش میاد خدایی نکرده
میشه خواهش کنم که پرو بال ندی بهش
در چنین مواقعی دوتا کف دستتو محکم بزن به هم و بگو بس کن (صدای تقریبا بلند )
خطااب به ذهنت میگی اینو
اصلا مجالش نده دوباره این افکار بیان
این کارو بکن
این روشی که روانشناس یاد من داد
خیلی کمک میکنه
وقتی دست زدی بزار یه کم درد بگیره کف دستت
فهمیدی چطوری میگم ؟اجازه نده دوباره فکر ها بیان
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
47 ثانیه پیش
48 ثانیه پیش
53 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
