شعر کلامی موزون، مقفی و متخیل است که عنصر خیالپردازی به درون نمایه آن بر می گردد و وزن و قافیه ساختار بیرونی آن.
شعر میتواند واژه‌ها و تصویر احساسات را در خاطر زنده کند. شعر، بیشتر از ویژگی موسیقایی برخوردار است و همین امر سبب برانگیختن توجه و عواطف کودکان می‌شود. کودکان می‌توانند شریک احساسات، تجربه‌ها و دیدگاه‌های شاعران باشند. شعر دریافت‌های تازه‌ای از جهان به دست می‌دهد. همچنین کودکان را تشویق می‌کند با واژه‌ها بازی کنند و در مواردی که واژگان، سنجیده انتخاب شده باشند، برخی از صورت‌های خیال را دریابند. کودکان می‌توانند از رهگذر شعر، نیروی واژه‌ها را کشف کنند. همان نیرویی که شاعر توانایی آزاد کردن آن را دارد. این قالب ادبی بر شادی‌ها می‌افزاید، ارزش زبان را بالا می‌برد و به کودکان کمک می‌کند به شناخت خویش دست یابند.
