توروخدا از همچی خسته از تغییرم ناامید شدم
تو بیست سالگی اینی، پس ما چی بگیم
چرا؟چی شده
اخی عزیزم چرا
از اینهمه بی حوصلگی خسته نشدی؟خودت فقط میتونی به خودت کمک کنی
افسردگی داری
براحتی درمون میشی
ببخشید سوالتو متوجه نشدم، چی یادبگیری؟
چی شده
آدرس یه مشاور خوبو یاد بگیر
من۲۱سالمه
میتی کومان احترام بگذار😎
اقتضای سنته منم همین بودم
درس میخوندم فقط زیاد.
حالا ب اون حس های بدم میخندم
گمونم تو این سن همه ما فکر میکردیم نابود شدیم هیچکسم درکمون نمیکنه
یکروز دلتنگ همین سن میشه
کلاس رقص عربی
خودتو دوس داشته باش
مثلا من همش جلو اینه میگم چطوری اشششححح دوس داشتنی😌
ورزش خیییییلی حالو خوب میکنه
باشگاه برو
شنا هم عالیه!!!!!
و چنین بود که چندی کم از بیست سال
با تو بودم و
غبطه‌ی تو بودن
با من بود
غبطه ی شولای شوقی
که تورا بود و مرا نبود
غبطه ی چشم های روشنت
با من بود
چندی کم از بیست سال
در افق های گریزان شرم
حسرت واژگان گمراهی مرا بود
تمام این سال ها
که به خوابهای تو درآمدند و راهی شدند
می سوزدم هنوز
رشک ترانه هایی که غیورانه بر لب نیاوردی
و بغض های بیگاهی که فرو خوردی
آه!
هنوز هم نمی دانم
این جنون منطقی
ناگهان از کجا پیدایش شد
تو از کدام پنجره ی خواب آلود
به بستر رخوت های ناگزیر من درآمدی
در برج عاج عبوسی های مزمنم
آویخته از کمندِ گیسوان کدام رویا؟
و اینک کدام سوی من ایستاده ای؟
در آغاز فصل پنجم شوق
چنین عجول،
بی پروا،
بی درنگ
مسحور کدام ترانه ی موهوم
مقهور جذبه ی کدام آهنگ مرموز
ناکجای حیرت و هراس را می دوی؟
آه اگر می دانستی
بعد از تو چه حنجره های بکری
حرام خواهد شد
بعد از تو،
بعد از سکوت نابجای تو
چرا هیچ چیز به جای خود نیست
این قناری پیر چه ناکوک می خواند
آخرین ترانه ی ناتمامت
مگر به نام که بود؟
با من بگو!
بگذار باور کنم
که مرگ پایان تو نیست
راهی گریزانت در پیش است
به گستره ی عزیز شکفتن
می دانم
بی شک چنین است
جز این نباید باشد
