اجابت دعای قلب های شکسته داستان یک "معجزه"

ارزو رفت خونش و  چند روزی رو گذروند یه روز اومد خونه ما

خانوما من خواهرشم

از درد پای چپش میگفت

میگفت درد میکنه و نمیتونه راه بره اصلا

برام عجیب بود

امیرعلی خیلی لج باز بودو دائما گریه میکرد

نگه داری ازش برای خواهرم سخت شده بود

ارزو رفته بود تو حیاط و وقتی برگشت پاچه های شلوارش بالا بود

خیلی عجیب بود

یکی از پاهاش دوبرابر اون یکی شده بود

سریع زنگ زدم به یکی از اشناهای پرستارم

گفتن خیلی زود ببرینش بیمارستان

ممکنه مورد خطرناکی باشه

ارزو زود رفت بینارستان

بهش گفتن برو و فردا بیا

براش سنو نوشتن از پا و لگن چپش

شب زود گذشت و فردا شد

دکتر سنوگرافی تشخیصش dvtبود

گفته بود پای چپ ارزو سکته کرده و توش لخته خونی به وجور اومده

لخته خونی داره به سمت قلبش حرکت میکنع و ممکنه منجر به سکته قلبی بشه

اارزو گریه میکرد

نه برای خودش

برای پسری که شده بود عشقش و الان باید میسپرد به دست خواهرش و میرفت بیمارستان

ارزو مثه بچه ها گزیه میکردو التماس دکتر میکرد تا بستریش نکن

از خودش بی خبر بود و دلش پسرشو میخواست

اما ناچار بود به تحمل

ارزو رفت بیمارستان و بچش رفت پیش خالش

امیر از شیر خالش میخورد نمیتونست شیرخشک بخوره

روزی دوبار میرفت پیش مادرش و از شیر اون میخورد

ارزو هم هربار برای پسرش شیر میدوشید

پسر بچه ای که لحظع ای از گریه روم نمیشد

به لطف خدا یه شبه ارامش گرفت

شیر میخوردو میخوابید

یه ماه امیر میش خاله هاش موند

ارزو  دلتنگی میکرد

غصه میخورد

پزشکا اصلا بهش اجازه کوچک ترین حرکتی ننیدادن

ارزو  حالش بهتر شد

مرخص شد از بیمارستان و بازم اومدخونه پدرشت

کنجد جون قربونت برم شما نخون 

ارزو تو این مدت یه بار به ذهنش اومد 

اخه خدایا من بچه میخواستم چیکار؟ 

چرا اتقد درد؟ 

همون سب خواب دید که پیر شده و فقط یه بچه دارع 

لچش تصادف میکنه و میمیرع و اون تک و تنها میشه تو دنیا 

توبع خدارو کرد و شکر گفت 

مثه بچه یه یاله ای که میخواد راه بره بابام دستاشو میگرفت و اروم حرکتش میداد

اما ارزو نمیتونست راه بره

حتی نمیتونست پاشو رو زمین بند کنه

دوماه موند خونه باباش

من اون موقع دبیرستانی بودم

امیرعلی ساکت و اروم یهو باز با دیدنش مادرش گریه هاش سروع شد

ارزو خیلی دوسش داشت و همش میگفت وقتی من نبودمم انقد گریه میکرد؟

شبا تا ساعت 3 یه بند گریه بود

یادمه یه شب انقد گریه کرده بود نافش ورم کرده بود

دکترا هم میگفتن چیزیش نیست

کم کم ارزو پاهاش جون گرفت

درد وحشت ناک سینش شرکع شده بود

از درد گریه میکرد

سینش عفونت کرده بود

هربارم دکترا یه چیز میدادن ولی هیچ تاثیری نداشت

تا اینکه (اینجا یه روش درمانیه خانوما دقت کنین) دکتر بهس انتی بیوتیک داد و سرم شستوشو

گفت هربار قبل و بعد از شیر دادن به پسرت شینتو خوب شستو شو بده

مدتی گذشت و ارزو درد سینشم اروم گرفت

دکترش میگفت خوب شدنش یه معجزه بوده

میگفت وقتی دیدتش کاملا ازش ناامید بود

میگفت احتمال خوب شدنشو 10 درصد پیش بینی کرده بود

ولی ارزو تونسته بود دووم بیارع

ازمایشتی هفتگی ارزو شروع شده بود

هر هفته تا 6 ماه ازمایش میدادو دارو مصزف میکرد

تا اینکه اون روز خوب رسید که دکتر بهش گفت دیگه تموم شدو تو درمان شدی

گفت حالت خوب شد ولی ذیگه هیچ وقت نمیتونی بچه بیاری

کفت عوارضش تا اخر عمرت با تواِ

گفت این پا دیگه برات اون پای قبلی نمیشه

ولی اصلا مگه مهم بو؟!

ارزو  خانوادشو داشت

همسرشو داشت که عاشق بودو واقعا تو این مدت کنارش بود

بچه هاشو داشت که شده بودن دنیای ارزو

روزای خوب ارزو دووم زیادی نداشت

انگار دنیا نمیخواست روی خوشسو به امیر نشون بده

ارزو متوجه زور زدنای امیر شد

براش عجیب بود

خیلب زور میزد

فک کرد شاید یبسع

بردش دکتر

دکترا میگفتن سالمه

نزدیکای عید بود

دکتر معتبری تو شهر نمونده بود

ارزو هرروز دکتر بود

ترس وجودشو برداشته بودو دکترا میگفتن تو وسواس داری تو حساسی بچت داری تمارض میکنه اون هیچیش نیست

رفتن سنو اما حتی دکتر سنوگرافیم میگفت سالمه

ارزد به دلش بد افتاده بود

همش میگفت حسم میگه خیلی مهمه بیماریش

میترسید خیلی

عیدم گذشت

14 فروردین بود که ارزو دوباره پسرشو برد یه سنوگرافی ت

دیکع

اون روز بود که چشمای ارزو سیاهی رفت

قلب پدرش شکست یه روزه موهاش سفید شد

تو جوونی پیر شدن

میوه زندگیشونو میدین

حسرت مبخوردن

امیدهاشونو از دست دادن

ارزوهاشون به باد رفت

چرا چراهای ارزو

شروع شد

دیگه نا نداشت

دکتر گفت تو مثانه پسرتون یه توده دیده میشه

توده راه ادرارش رو بسته

امیر نمبتونه دفعش کنه

امیرعلی به خاطر عدم دفع ادرارش بی حال شده بود

ارزو دنیا رو سرش خراب شده بود

گریه میکرد

دعا میکرد

التماس خدا میکرد تودش سرطانی نباشه

اون شب براش یه سال گذشت تا صبح شد

دعاهای ما ادامه داشت

ولی دلمون شکست دوباره

توده سطانی بود

دیگه هممون وحشت زده بودیم

امیر هنوز یه سالش نشده بود

امیر خوشگل ما

با اون مژه های بلندش و چشای مشکلیش

با اون موهای اختش و پوست سفیدش

حالا دیگه فقط امیدمون به خدا بود که توده سرطانی بد خیم نباشه

دعا میکردیم سفره میگرفتیم نذر میکردیم

امیر علی 11 ماهه رفت زیر تیغ جراحی

از این بدتر اینه مادر بچشو مریض ببینه 

اخه داستانش کمی غمگینه 

ایشونم باردارن ممکنه ناراحت بشه