خودم دوست ندارم به زندگی م ادامه بدم .امیدی ندارم
ولی میترسم پسرم ،بزرگ بشه ناراحت بشه ازاینکه مادر نداره .
تا چن سالگی باید وظیفمه ،زندگی کنم تا اون حس بدی بهش دست نده ؟
مثلا تا 21 سال دیگه کافیه ؟ یا کمتر بیشتر
😑چرا زاييدي؟
لبت در چه حاله🤐
چرا اینقدر نا امیدی
تا اخر عمر
عمر دسته خداس ششایدفردانباشیم منم امیدی ب جز بچم توزندگیم ندارم فقط بخاطراون نفس میکشم سعی میکنم زندگی شادی داشته باشه برعکس خودم
اینم بگم ،مامان خوبی نیستم انگار خودم هنوز روحیم بچگونه ست
و متکی به مادرمم توی نگه داری بچه .مادرم 45 ،50 داره .
چرا اخه مشکلت چیه؟ چی تو رو به این حس کشونده
بعدشم مگه مادر بودن زمان داره که تموم شه🤔
حتی اگه پنجاه سالش بشه بازم به محبت مادرش احتیاج داره
دستتو بزار رو زانوت دوباره بلند شو بخاطر پسرت
واااا این چه حرفیه بچت همیشه به بودنت نیاز داره
وا بعدش مثلا میخوای خودتو بکشی وقتی بزرگ شد؟
😔😔☹
بچها همیشه ب پدرمادرشون نیاز دارن حتی اگ ۵۰ساله بشن بجای بفکر فرار کردن و رفتن باشی بفکر درست کردن زندگیت باش
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
30 ثانیه پیش
31 ثانیه پیش
32 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
