کسی هست موقع قهر شوهرش هیچوقت سمتش نیاد

واقعا درسته اگه فکرمیکنن ازدواج بردگی شوهرنکنن بمونن خونه مامی جونشون

لطفا دوستان قضاوت نکنید چون خودم قضا میخونم 

ولی گذشت خیلی خوبه

از تجربه ای که بدست اوردم فهمیدم

استادمون میگفت خیلی مراجعه کننده داشتم ولی تا حالا فقط به یکی شون پیسنهاد طلاق دادم 

زندگی که الکی نیست 

الان هم بخاطر زایمانم مرخصی ام که اومدم نی نی سایت

تو خونه شوهرم هم درس خوندم

الان دیگه مطمئن شدم ک عقده ها داری فراوان 😃خالی کن خودتو ایراد نداره

چ کلمه هایی هم استفاده میکنی حیف ظرافت زن ک بویی نبردی ازش

ب سلامت ، رفته باشی دوست بلند فکر من😂😂😂😂

خیلی خوشحالم از اشنایی با شما

ما ی تاپیک داریم دوستان دائمی هستیم منشن میکنم شما رو کنار ما باشید تا دوستان از تجربتون‌ استفاده کنن 

لایک ب وجودت💋💋😍

این خودش ی کوته فکری ست ک فکر میکنن ازدواج بردگیست😂😂😂🤩

ممنونم من برم ناهار برای شوهر جون درست کنم منم خوشحالم از اشنایی تون

کاربر محترم با سایر کاربران بحث نکنید

بحث نکردم ایشون توهین کرد ک کوته فکری و بردگی میکنی منم جوابش رو دادم 

ولی چشم سعی میکنم با اینطور آدما بحث نکنم

توهم شب تلافی کن تو یه برگ برنده داری که همیشه یخادت

بیشتر مدت قهررت چقد بوده؟

هیییییچ وقت منت کشی و معذرت خواهی نکرده؟

گاهی من میرم سمتش آشتی گاهی اون میاد بستگی داره کی مقصر باشه 

منم ۴ روزه قهرم اونم عصبیو بددهنه یه حرفایی میزنه ادم شرمش میاد ولی اصلا معذرت خواهی بلد نیست و جلو نمیاد روانیم کرده سر کوچیکترین چیز بهم میریزه

عزيزم اكثر اقايون طرز دوست شدن معذرت خواهي بلد نيستن.... با سلام دادن يا غذا چي پختي يا سوالايي از اين مدل فقط ميخوان دوست بشن... شمام بايد جواب سلامشو ميدادي حداقل تو دلش شرمنده ميشد

دوستان من اکثر پستا رو خوندم زندگی بیشتر ماها دو حالت داره یا همسرمون درک میکنه و حق و حقوق یکسان رو قبول داره،مودبه، بددهن و عصبی نیست و حاضره از غرورش بخاطر همسرش تاحدودی بگذره یا برعکس!

اونایی که همسرشون از گروه اوله خوش به حالشون که همچین فردی نصیبشون شده حالا خیلیا میان میگن انتخاب خودمون درست بود اما گاهی خیلی مسائل دیگه دخیله که ممکنه من نوعی شرایط اون افراد رو نداشته باشم و به هردلیلی تو زندگی گیر یه آدم از گروه دوم افتاده باشم.

الان خودمو مثال میزنم همسرم تمام ایده آل های منو داشت غیر از چند مورد که فقط یکیشو اونم نه به طور کامل تو دوران عقد فهمیدم.

ازونجایی که ازدواجم سنتی بود و تو خونواده ای هستم که حتی تو عقد به شدت محدودیت داشتم واسه رفت و آمد اون چند مورد رو نتونستم متوجه بشم.

اول خساست بیش از حدش واسه دیگران که مفصل تو تاپیکام هست.

دوم مغرور و خودخواه بودنش که نتیجه تربیتشه 

و سوم  بددهنی کردنش اما نه زیاد.

به هرحال من ازدواج کردم و متوجه این رفتارا شدم که خیلی هم برام عذاب آوره و گاهی زندگیمو جهنم میکنه. دو راه داشتم یا جدا بشم یا سعی کنم زندگیمو درست کنم. جدا نشدم چون نه خانواده حامی داشتم نه میتونستم مطمئن باشم که اگه با یکی دیگه ازدواج کنم ازهمسرم بهتره.

به هرحال به خیلی روش ها سعی کردم بهترش کنم گاهی چشم گفتن بی چون و چرا جواب میداد و گاهی مقابله. درهرحال من برده نیستم اما زندگیمم راحت نیست.

بارها به طلاق فکر کردم بعیدم نیست در آینده اگه ناامید بشم حاضر شم برگردم خونه بابام با همه شرایط بدش اما اینجا نمونم اما هرکاری میدونم درسته واسه زندگیم انجام میدم

این جور خانمها یک دکمه دارند ظاهرا به نام "همیشه در کسری از ثانیه در برابر بدترین کار بهترین واکنش را داشته باش" و هرگز خسته نمیشن، صبرشون به سر نمیاد، ظرفیتشون لبریز نمیشه، اشتباه نمی کنند و در یک کلا اصلا انسان نیستند. ماشین جلب رضایت آقایان هستند.