دلم گرفته ، ای دوست! هوای گریه با من ...
گر از قفس گریزم کجا روم ، کجا من ...؟
کجا روم که راهی به گلشنی ندارم ...
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من ...
نه بسته ام به کس دل ، نه بسته کس به من دل...
چو تخته پاره بر موج ، رها رها رها من ...
ز بودنم چه افزود ؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ ، که زنده ام چرا من ...
ستاره ها نهفتم در آسمانِ ابری ...
دلم گرفته ، ای دوست هوای گریه با من ...
