اطرافم پر شده از آدم هایی که فقط مینالن که
(ای وای قسط داریم
قرض داریم
ماشینمون خرابه
خونه نداریم
پول نداریم گوشت بخریم
لنگ شهریه دانشگاهیم
و...
اما در عمل میبینم ماشاالله آرایشگاه رفتنشون و رنگ و مش و هایلات و هاشورشون سر جاشه
ماشین و خونه میخرن
ولنتاین سرویس طلا کادو میگیرن
هر مناسبت یه تیکه طلا میخرن
سفر خوب میرن
به شکمشونم میرسن
خب خدارا شکر چه خوبه که اوکی هستن
اما اگه میتونن و این کارا را انجام میدن و پولش را دارن چرا تظاهر به فقر و نداری و بدبختی میکنن!؟!
به خدا برام سواله
شما با همچین ادمهایی برخورد داشتین؟
نظرتون چیه؟
آدم قسم حضرت عباسشون باور کنه یا دم خروسشون!؟
