من از شوهرم عروسی نخواستم البته به پیشنهاد پدرم.پول عروسی و جهیزیه و وام ازدواج و قرض گرفتن از بابام و دادم خونه کوچیک خریدم بعدش اومدیم خونمون یه شام کوچولو دادیم به آشناها توی همون خونه.بعد از دوسال پس انداز منو شوهرم خونه بزرگ خریدیم و ماشین .البته ماشین قسطی بود.الان هشت سال از ازدواجمان میگذره واسه ماشین دوم پول ریختیم اگه جمع کنم دوس دارم یه خونه هم توی شمال بگیرم دوتا پسر هم رم چهار و دو ساله
نه افراط نه تفریط. از خرجایی که زن بودنت و هویتت رو شکل میده نزن ولی گوشه چشمی هم به پس انداز داشته باش
ما بعد از دوسال
تا جوان هستی خوب بخر و خوب بپوش و به خودت برس ،پشیمون میشی
چتر عزيزم اگه توان پرداخت قسط دارين ي وام زوجين مسكن ميتونين بگيرين
و ي خونه كوچيك بخرين
البته لازمه كميروش بذارين
زنی که خرج نداره ارج نداره..
من تا جایی که مقبول باشه خرج میکنم
قبل از اینکه ازدواج کنیم تو دوران عقد خونه خریدیم البته 100 ملیونش برا خودم بود و بقیشو ایشون وام گرفتن
بنظرم پولی که میخواست براتون خرج کنه رو باید میگرفتی پیش خودت جمعش میکردی شما ب شوهرتون میگفتین نه ولخرجیه ولی ایا ایشون اون قناعت شما رو جمع کرده برا روزی که بخواین کار مهمی انجام بدین؟
نه شوهرم اهل لاهیجان.و دوس داره من به خودم برسم.حتی بیشتر از بچه ها به من اولویت میده.اما منم ولخرج نیستم واسه ناخن و ...خرج نمیکنم اما کاملا مرتب هستم و آرایش دارم اما ملایم لباس هام به روز نیستن اما نو هستن و خرید لباس و عطر رو فراموش نمیکنم .به خودم اهمیت میدم اما سانتا ل مانتال هم نیستم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
16 ثانیه پیش
17 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
