عزیز جان از خانم گلکار( داستان واقعیست )

با تموم قوا می دویدم گاهی لباسم می رفت زیر پام و می خواستم بخورم زمین ، ولی من همون طور در حال دویدن اونو جمع می کردم یک دستم به دامن و دست دیگه م به چادرم بود ….

هر لحظه سرعتم بیشتر می شد فکر می کردم کسی دنبالم می کنه مرتب پشت سرمو نگاه می کردم که نفهمیدم چی شد که با سر خوردم زمین ….

دردم زیاد نبود ولی بی چاره گی و حال رازم منو به شدت گریه انداخت …بلند شدم همون طور که اشک می ریختم با خودم گفتم خوب شد گریه افتادم آقام دلش بیشتر می سوزه و حسابه حاجی رو کف دستش می زاره.
تا خونه ی آقام دویدم در بسته بود دامنم رو ول کردم و با دو دست به در کوبیدم رقیه در حالیکه معلوم بود ترسیده در رو باز کرد ، پشت سرش ربابه و آقاجون هم بودند ..گریه ام تبدیل به شیون شد خودمو به آقام رسوندم بغلش کردم .
دو دستمو دور کمرش انداختم و خودمو محکم بهش چسبوندم.و گفتم :آقا جون نجاتم بده تو رو خدا به دادم برس نمی دونی باهام چیکار کردن آقا جون تو رو قران …..

آقام منو از خودش جدا کرد و نگاهی به صورتم انداخت و پرسید کی این کارو باهات کرد؟همین طور که دل می زدم گفتم حاجی …

.که خون آقام به جوش اومد منو ول کرد و در حالیکه فحش می داد رفت تو اتاق ….

مرتیکه ی مرده سگ من بچه مو دادم بهت که این طوریش بکنی. …. می خوری دست رو بچه ی من دراز می کنی بچه هاتو به عزات مینشونم فکر کرده یتیمی پدر سگ فلان فلان شده ….او می گفت و در همان حال با عصبانیت بیژامه شو کرد تو جوراب و شلوارشو پوشید و با همون حال منقلب ازم پرسید چی شد که تو رو زد?

گریه ام که تازه با دیدن عصبانیت آقام آروم شده بود شدت گرفت ….

خجالت می کشیدم بگم حاجی باهام چیکار کرد بعدم فکر می کردم اگه بگم آقام می کشتش..
رقیه و و ربابه هم به من نگاه می کردن و زار می زدن .

آقام با همون حال دو بازوی منو گرفت و بشدت تکونم داد بهت گفتم چی شد که تو رو زد ؟پدر شو در میارم بگو چی شد ؟
با لکنت گفتم حاجی …..حاجی ….حاجی ..زهر مارو حاجی بگو بدونم چی شد که تو رو زد ؟

همون طور که از گریه داشت نفسم بند می اومد گفتم آخه نمیشه بگم خجالت میکشم ….

آقام عصبانی تر شده بود منو با شدت بیشتری تکون می داد و فریاد می زد آب دهنش به سر و صورتم می ریخت ، کنترولش رو از دست داده بود فریاد زد : جونم مرگ بگو چی شد؟

ترسیدم و گفتم :اون …اون…اون ..می خواست با من بخوابه …
با شنیدن این حرف ولم کرد یک کم به من نگاه کرد و زد تو سرم و گفت همین؟

پس تو رو می خواست چیکار اون همه پول داده فکر کردی عاشق چشم و ابروی من شده بود ، یالا راه بیفتد تا گندش در نیومده راه بیفتد کولی بازی در آوردی 

قسمت يازدهم:

حالا منو دو تا آبجیم سه تایی شیون می کردیم و به آقام التماس که منو نبره

فریاد می زدم نمیرم….نمیرم….نمیرم بخدا بمیرم هم نمیرم من اونجا بر نمی گردم ..

ولی آقام دست منو گرفت و کشان کشان با خودش از خونه بیرون کشید انوقت دستشو گذاشت روی دهن منو و گفت :آبروی منو تو در و همسایه نبر خفه شو کولی بازی در نیار بس کن دیگه مگه مردم مسخره ی مان بابا تو الان زن حاجی هستی شیر بها داده دستش بشکنه تو رو زد هر چی گفت بگو چشم تا کتک نخوری ، اما اگه دوباره تو رو زد به من خبر بده حقشو می زارم کف دستش ،
یالا زود باش برو تا کسی نیومده دنبالت برو …

خودمو کنار کشیدم و دویدم توی خونه و با سرعت رفتم توی انباری و درو بستم
ربابه و رقیه هم به دنبال من اومدن و پشت سرشون آقام که با لگد در رو باز کرد و منو بیرون کشید و گفت :همین سلیته بازی هارو در میاری که کتک می خورم یه خورده دیگه کشش بدی از منم می خوری.

و دست منو گرفت و در حالیکه من گریه می کردم و التماس تا خونه ی حاجی خر کش کرد.
به خونه ی حاجی که رسیدیم منو انداخت تو و در و بست یک کم پشت پرده وایسادم تا بره ، بعد در و وا کردم که فرار کنم ..

چشمم که به آقام افتاد از ترس با سرعت درو بستم او هنوز پشت در بود ….یک کم دیگه ماندم می ترسیدم فهمیده باشند من رفتم …

پرده رو که پس کردم هیچکس نبود آنگار کسی تو اون خونه زندگی نمی کنه …با سرعت خودمو به مطبخ رسوندم….

کنار ظرفا نشستم دیگه آروم شدم فکر اینکه اگه آقام بدونه با من چیکار کردن چه کارا بکنه و پدرشو نو در میاره دیگر نبود …
حالا تنهایی بود با خودم گفتم نرگس خودت باید از پس خودت بر بیای و زیر لب به آقام گفتم :آقا جون اگه اینجا منو بکشن دیگه سراغت نمیام تموم شد خودم مگه مردم ، حسابشونو می رسم حالا می بینی

با این فکر بقیه ی ظرفارو شستم و چادر سرم کردم و به عمارت برگشتم هنوز هیچ کس تو حیاط نبود ..

توی اتاق ها سر کشیدم تا از جایی صدای صوت قران به گوشم خورد خودم رو پشت در رساندم و از لای در نگاه کردم ،
همه ی زن های خونه جلوی یه خانمه نشسته بودند او قران می خواند و بقیه تکرار می کردند (روز های پنجشنبه این خانم به زنهای خونه قران درس می داد همین بود که هیچکس نفهمید من رفتم)……

قسمت دوازدهم:

خانم می خوند و بقیه باهاش تکرار می کردند ، اونقدر تو دلم غصه داشتم که به اونايي كه بی خیال قران یاد می گرفتند حسودی کردم.
دلم گرفته بود انگار صوت قران مرهمی شد روی دل خونم همون جا وایسادم ..

اصلا نمی دونستن کجا برم و چیکار کنم.
خیلی زود جلسه تموم شد خانم استکان چایش رو سر کشید و از جاش بلند شد ،
از در که اومد بیرون نگاهی به من کرد که و خطاب به عزت گفت : اینه؟

عزت سری به تاسف تکون داد و گفت :متاسفانه بله ….

خانم نگاه مهربونی به من کرد و گفت :چرا متاسفانه ؟طفلک:چرا صورتش کبوده خدا مرگم بده …خدا رو خوش نمیاد عزت جون مراقبش باش خیلی ام دلتون بخواد …خوشگله ، از صورتش هم پیداست که با هوش و زرنگ و خانمه (دستش رو روی سرم کشید)
دخترم حیوونی……شما عزت جون سن حاجی رو در نظر بگیر والله به خدا این دختر حیف شد بدت نیاد می دونی که من رک حرف می زنم تو رو به همون قرانی که می خونی مواظبش باش گناه داره گناه….

من خودمو جمع و جور کردم ولبخند رضایت روی لبم نقش بست .
ولی با رفتن او چیزی تغییر نکرد . عزت یک سقلمه زد تو پهلوم و گفت :چرا وایسادی برو اول این اتاق رو جارو کن بعد شروع کن از بالا جایی نباشه که تمیز نکرده باشی وگر نه پوستتو می کنم..

تاپیک و قفل میکنم چون داستان طولانی هست یه ساعت دیگه میذارم دوباره 

….

بعد هم سر شوکت و فاطمه دو تا عروس های خونه داد زد که به جنبید ناهار دیر شد.

و این شد کار من تا شب با دردی که زیر شکمم حس می کردم و نمی دونستم از چیه .ولی حواسم به همه چیز بود .

اونروز دستگیرم شد که شوهر عزت خیلی بی غیرت و بی عرضه و مفت خوره چون عزت راه می رفت و از هر چیزی ناراحت میشد این نسبت ها رو بهش می داد فهمیدم که منیر دختر دوم حاجی از همه بیشتر از من بدش میاد چون یکی دو بار سر راهش سبز شدم فورابا نفرت گفت:گمشو کنار سر راه من سبز نشو عنتر ….

و فهمیدم فخری از همه کاری تره و خیلی زیاد از من بدش نمیاد و باز فهمیدم که دو تا زنی که به دستور عزت برای درست کردنه ناهار به مطبخ رفته بودند عروس های حاجی اند .که همیشه شام و ناهار و نشتایی رو درست می کنن .

نزدیک غروب همه اومدند سه تا داماد و یکی پسر عزت و دو تا پسرای حاجی .
اول حاجی اومد و به دنبالش مردا …

خودحاجی یک راست رفت تو اتاقش و عزت و صدا کرد فخری هم با افتابه و لگن رفتن اتاق حاجی ..

عزت که برگشت دستش رو به طرف من دراز کرد و به من گفت :هی با من بیا…

دلم هوری ریخت پایین خدایا چیکارم داره ..

دنبالش رفتم اتاقی رو به من نشون داد که نزدیک اتاق حاجی بود گفت اینجا بمون اتاقو تمیز نگه دار …..

من تو نرفتم با اون برگشتم راستش وقتی گفت اتاق توس ترسیدم حاجی بیاد سر وقتم…

رفتم خسته و کوفته گوشه ی اتاق نشستم ..سفره شام توی دوتا اتاق پهلوی هم پهن شد و غذاهای جور وا جور اومد سر سفره من همون طور نشسته بودم و نگاه می کردم نمی دونستم چی شده که کسی کاری به من نداره نه فحشی نه متلکی ……

غذا که اومد همه دور اون نشستن و من بی چاره و ذلیل به اونا نیگا می کردم ، با دیدن اون همه خوراکی دلم بد جوری ضعف می رفت .همه مشغول شدن و منو فراموش کردن مدتی گذشت دیگه طاقت نداشتم ناهار هم نخورده بودم از جام بلند شدم و رفتم کنج دیوار نشستم …عشرت خانم متوجه من شد از عزت پرسید بهش غذا بدم گناه داره …

عزت سری به علامت رضایت جنباند …با خودم عهد کردم اگر غذا اوردن دست بهش نمی زنم مگه من گدام مرده شور خودشونو غذاشو نو ببره لب نمی زنم.

عشرت بدونه معطلی یک سینی بر داشت و برام از همه چی که تو سفره بود کشید و گذاشت جلوم .

رو بر گردوندم تا چشمم به اونا نیفته ولی خوب بوشو چیکار کنم نمیشه که خوب من گشنمه چه جوری صبر کنم با خودم گفتم نرگس گور باباشون رو در وایسی نداری که خوب از صبح تا حالا چیزی نخوردم و کار کردی و خسته شدی اگه فردام بخوای کار کنی غذا لازم داری پس بهتره که ناز نکنی شروع کن …

بازم دلم نمی خواست دست به اونا برنم ولی نشد خیلی گشنم بود….

قسمت سيزدهم:
این صفت من بود که خیلی زود گرسنه می شدم و طاقت هم نداشتم ….

خلاصه سینی رو جلو کشیدم و با دست همه ی غذاها رو با میل خوردم ، هنوز غذام تموم نشده بود که دختر عزت یک لیوان شربت جلوم گرفت و دو زانو جلوم نشست و با لبخند محبت آمیزی گفت بگیر اسمت چیه ؟

لیوان رو گرفتم و با خجالت گفتم نرگس ….

او با شیطنت گفت :پس چرا همه بهت میگن پا پتی ؟

اسم منم خاتونه ولی همه بهم میگن قرشمال ، دلت می خواد توام منو اینطوری صدا کن دیگه بدم نمیاد

نمی دونستم چی بگم خندیدم و هر دوی ما با اعتراض عزت به خودمون اومدیم،
اون با خشم ولی صدای یواش سرشو خم کرد به طرف ما و گفت:بیا برو دنباله کارت تا یه چیزی بهت نگفتم …

خاتون خنده ی زورکی کرد و یک چشمک به من زد و رفت .

بعد از شام همه به جمع کردن سفره مشغول شدن منم بلند شدم ولی با تشر عزت سر جام میخ کوب شدم بتمرگ ..

فخری گفت بزار کمک کنه چیکار داری …

و عزت انگشتش رو گذاشت رو دماغش و آهسته گفت ؛حاجی ..فهمیدی ؟

سر جام نشستم و خزیدم کنار دیوار همه مشغول بودن و منم شکمم سیر و تنم خسته کم کم خوابم گرفت و چشمم سنگین شد سرم رو به دیوار تکیه دادم و دیگه هیچی نفهمیدم .

با صدای فخری از خواب بیدار شدم اون داشت برای بیدار کردن من خودشو می کشت ، مثل اینکه مدتی بود منو صدا می کنه …

بلند شو دیگه ذلیل مرده خفم کردی مگه خواب مرگ رفتی ….

زیر چشمی به او نیگا کردم زیر بازوی منو گرفت و برای بلند شدن منو کشید :زود باش حاجی منتظرته با شنیدن این حرف خواب از سرم بطور کلی پرید ، ترسیدم و با وحشت خودمو روی زمین انداختم …
.
نه …نه ..نمیرم تو رو خدا نه من نمیرم رحم کنین …

هر کاری بگین می کنم ولی منو اونجا نفرستین التماس می کنم تو رو قران ….

عزت هم اومد با عصبانیت گفت:
پس اومدی اینجا چه غلطی بکنی تنه لش ؟

و دو خواهر منو کشون کشون در حالیکه من فریاد های دلخراش می کشیدم بردن به اتاق حاجی و انداختند تو و د

اختند تو و در و بستند….

قسمت چهاردهم:
حاجی پشتش به من بود گریه ام شدید تر شد …

به التماس افتادم :تو رو خدا حاجی رحم کن به آقام میگم پولتو پس بده تو رو قران ولم کن بزار برم تو رو به فاطمه ی زهرا بهم رحم کن ….

او همون طور خونسرد برگشت و جلو اومدو با پشت دست چنان به طرف راست صورتم کوبید که یک لحظه فکر کردم فکم خورد شده ، خون از دماغو دهنم سرازیر شد که سیلی دوم مرا نقش زمین کرد .

همون طور که روی زمین افتاده بودم موهایم را از عقب گرفت و چند بار محکم سرم رو به زمین کوبید ، بعد با لگد شروع به زدن من کرد ،

فحش می داد فحشهایی ركيک ….حرف های بدی تا تا اون زمون نشنیده بودم با هر لگد اون احساس می کردم استخونم خورد میشه و درست موقعی که دیگه از رمق رفته بودم و فکر می کردم کارم تمومه و مرگم حتمی ، اون یقه ی لباسم و کشید و بطرف رختخوابش برد و به بدترین وضعی که ممکن بود خیلی بدتر از شب قبل به من تجاوز کرد، دیگه چیزی نفهمیدم .

چشمان زیبای عزیز جان پر از اشک شد، چشمان قشنگی که وقتی توش نگاه می کردی نمی تونستی بفهمی چه رنگی دارد مثل یک شیشه ی رنگ و وارنگ که وقتی با اشک آمیخته می شد زیبایی وصف نا شدنی پیدا می کرد ….
اینجا او نفس عمیقی کشید و سرش را پایین انداخت …دستش رو گرفتم و گفتم :الهی قربونت برم عزیز جان می خوای بعدا برام بگی ؟

آهی کشید در حالیکه نگاهش به جایی خیلی دور خیره مانده بود …مدتی سکوت کرد من دستش رو رها نکردم منتظر موندم تا به خودش بیاد بهش حق می دادم و مثل اون دوست داشتم از ظلمی که به او روا شده های های گريه كنم ، ولی نمی خواستم او گریه ی مرا ببیند می ترسیدم از تعریف بقیه داستانش منصرف شود ..بالاخره گفت :خیلی زجر آور بود اونشب لعنتی همیشه در فکر و روحم موند و عذابم داد .

سرم را به آغوشش فرو کردم و به سینه اش چسباندم او هم مرا به سینه فشرد و و سرم رو بوسید و گفت دیگه خسته ام باشه برا بعد…..

فردا جمعه بود تا دیر وقت بیدار ماندم و به زجری که او کشیده بود فکر می کردم اعصابم کاملا بهم ریخته بود ..ولی صبح با صدای عزیز جان از خواب بیدار شدم پریدم در را باز کردم :سلام عزیزجان
چیزی شده ؟

خنده ی با مزه ای کرد و گفت :چی می خواستی بشه زود حاضر شو مگه تعطیل نیستی خیلی وقت داریم با هم حرف بزنیم ….
از خوشحالی تو پوستم نمی گنجیدم چون عزیز جان از لاک خودش بیرون اومده بود و منم همین رو می خواستم ولی حالا این من بودم که مشتاق بقیه ی داستانش بودم…
وقتی به هوش اومدم توی رختخواب بودم چشمانی که از شدت ورم باز نمی شد اولین حسی که داشتم درد زیاد توی دستم بود ناله ام در اومد ..
عشرت خانم بالای سرم بود با خوشحالی طوری که همه ی اهل خونه بشنون فریاد زد به هوش اومد …به هوش اومد، خدا رو شکر فاطمه یه کم شربت بیار بریزم تو دهنش، و از م پرسید صدامو ميشنوی?

بازم ناله کردم ، پرسید کجات درد می کنه با لبهایی که باد کرده بود به زحمت گفتم دستم ….دستم خیلی درد داره …عشرت خانم داد زد نگفتم دستش یه چیزی شده، گمونم شکسته باشه ….دوید لب چهار چوب در و داد زد: مرتضی…مرتضی …ننه برو گلین خانمو بیار بگو یکی دستش شکسته وسایلوشو با خودش بیاده بدو ننه …..

عزت با اعتراض گفت نه بابا اگه شکسته بود حکیم می فهمید ضرب خورده خوب میشه …….
و صدای خاتون رو شنیدم که فریاد می زد و گریه می کرد:آره راست میگه چیزیش نیست بزارین اینم مثل اون قبلی بمیره تا دل شما خنک بشه اصلا این بشه کارتون سالی یکي رو تو گور بکنین تا حاج آقا خوش بگذرونه خجالت بکشین …
صدایی شنیدم و بعد عزت گفت اگه بازم زر بزنی بیشتر می زنمت تا از این بدتر بشی خفه شو ور پریده ….

خاتون همین طور داد می زد و بد و بیراه می گفت عشرت و بقیه مداخله کردن و او را بردن از اتاق بیرون……

قسمت پانزدهم:
وای خدا جونم کارم تموم شد …دلم می خواست بمیرم …
تنفر تنها چیزی بود که حس می کردم و دردی که نمی دونستم چرا باید تحمل کنم ولی از ترس کوچکترین عکس العملی نشون ندادم , فقط دندون ها مو بهم فشار دادم.

صبح کنار حاجی از خواب بیدار شدم با خجالت بلند شدم و آهسته مثل اینکه گناه بزرگی کرده باشم به اتاقم رفتم و شروع کردم خودمو زدن …

خاک بر سرت نرگس بی عرضه خاک بر سرت که رفتی بغل اون مرتیکه خوابیدی و هیچی نگفتی ذلیل بمیری الهی حاجی ، کرم بزاری به حق حضرت عباس ……

یک دفعه دیدم حاجی از جلوی اتاقم رد شد ، گوشه ی اتاق نشستم و های های گریه کردم تا شوکت خانم اومد سراغم در و وا کرد و تو چهار چوب در وایساد ..

کمی منو با افسوس نگاه کرد اولش حرف نمی زد مثل اینکه چیزی برای گفتن نداشت ..

بالاخره گفت :عادت می کنی همه عادت کردیم این پيشونی ما زنهاست پاشو تا صدای عزت رو در نیاوری برو سر کارت سراغتو میگیره …

سرمو تکون دادم و اون رفت .بلند شدم و بخچه ی حموم رو بر داشتم .

انگار آب گرم توی خزینه تمام درد منو مرحم بود آروم شدم مثل اینکه منو از همه ی بد ی های این دنیا دور می کرد .
این بار هر چی شوکت و فخری خودشونو تیکه تیکه کردن و بد و بیراه گفتن از توی خزینه بیرون نیومدم تا خودم خسته شدم .
شب حاجی اومد به محض اینکه رسید صدا زد نرگس بیا ….. و رفت تو اتاقش
چه حالی شدم خدا می دونه فکر کردم ، صبح صدای ناسزا های منو شنیده و حالا می خواد …..
وای با خودم گفتم بهش التماس می کنم رو دست پاش میفتم …

تو چهار چوب در وایسادم ..حاجی با خنده ی مسخره ای منتظرم بود یک کم خیالم راحت شد گفت :بیا جلو و دست در جیبش کرد و یک دستمال در اورد و به طرف من دراز کرد و گفت :ببین اگه زن خوبی باشی و کولی بازی در نیاری منم عقلم میرسه که هواتو داشته باشم …ولی از قرشمال بازی بدم میاد ، خونم جوش میاد بگیر مال توس دستمال رو گرفتم خیلی سنگین بود باز کردم و یک گردنبد که هفت یا هشت تا لیره بهش آویزون بود دورن آن بود .فورا دستمال رو بستم و گفتم دست شما درد نکنه ..

با همون خنده ی مسخراش مثل اینکه فتح بابل کرده گفت: خوب برو به کارت برس اگه کسی اذیتت کرد به من بگو حسابشو برسم….
#ادامه_دارد

قسمت شانزدهم:

خودمم نمی دونم چرا فورا اونو قایم کردم تا کسی نبینه، اون موقع چی فکر می کردم خودمم نمی دونم، شایدم فکر می کردم حالا که رفتارشون با من بهتر شده خرابشون نکنم

از اتاق حاجی یکراست رفتم تو اتاقم، فکر کردم اینو کجا قایم کنم تا کسی نتونه پیداش کنه، تنها چیزی که مال خود خودم بود، بقچه حمومم بود که بردم اونو لای لباسهای زیرم قایم کردم.
با گرفتن گردنبند، احساس امنیت می کردم، یک جور اعتماد به نفس، بهر حال من هنوز بچه بودم و خیلی زود گول می خوردم.
فکر می کردم یک گنج بزرگ پیدا کردم و دیگه مشکلی ندارم.

در اون زمون رسم بود که دختر ها رو به سن و سال من شوهر بدن و حق اعتراضی هم نبود، اگر دختری به چهارده ، پونزده سالگی می رسید می گفتن ترشیده.

مادر بزرگ اینجا که رسید آهی عمیق کشید و دوباره به فکر فرو رفت، گفتم عزیز جان بقیه شو بگو…
سرشو با بی حوصلگی تکون داد و گفت: خسته شدم مادر ، برو بعدا صدات می کنم.
تنهاش گذاشتم و رفتم، از دور نگاش می کردم، غمگین و افسرده بود، به جایی خیره بود، به جایی که معلوم بود خیلی خیلی دوره…
از عزیز جان چند ماه پیش خبری نبود، اون شخصیت شاد و بذله گویی داشت ، قوی و با اعتماد به نفس بود، دستور می داد و همه باید اطاعت می کردن.
هیچ کس حق نداشت جلوی اون از غم و غصه حرف بزنه، فورا با همون لحن شیرینش می گفت: آیه یاس و نا امیدی نخون، پاشو خودتو جمع کن.

اما چند ماه قبل عمه من ، به طور ناگهانی در سن ۳۸ سالگی فوت کرد، با مرگ نا به هنگامش مادربزرگ شکست، بی صدا در خود فرو رفت…
کمرش خم شد بدون ناله ، بدون گلایه، سکوت بود و سکوت…
سرش را که همیشه با افتخار بالا می گرفت،خم شده بود و من که عاشق او بودم، نگران احوالش شدم.
همه فکر می کردن یادش می رود ولی نرفت، هر کس صدایش می کرد آهسته سر بلند می کرد و با شیرینی لهجه اش بله کشداری تحویلش می داد و باز سرش را پایین می انداخت، حالا پدر، مادر بزرگ را به خانه ما آورده بود، تا شاید کمتر غصه بخورد.
ولی خب هر کس سرش به کار خودش بود ، وباز اون تنها در گوشه ای می نشست و کسی نمی توانست او را از لاکش بیرون بیاورد….

بی اندازه دلم برایش می سوخت، دلم نمی خواست عزیز جان با صلابت و مقتدر را اینگونه غمگین و غصه دار ببینم، نمی خواستم هر وقت نگاهش می کنم، قطره اشکی کنار چشمش باشد.

من نوه اول پسری او بودم، تنها پسرش، پس علاقه خاصی بین ما بود و همه این را به خوبی می دانستند. چون مادربزرگ برخلاف رفتارش با دیگران محبتش را به من به خوبی نشان می داد.

حالا دور از انتظار نبود که من تمام تلاشم را برای بیرون آوردن او از لاکش بکنم، عزیز جان هر سوالی را با یک کلمه جواب می داد و تمام…

تا اینکه به ذهنم رسید سوال طولانی تری از او بپسرم، با یان فکر به او گفتم: عزیز جان میشه بگی چطوری عروسی کردی؟

چشمانش کمی فروغ گرفت، سرش را بلند کرد و نگاهی به من انداخت و گفت: اوووووو…. خیلی مفصله ….

گفتم باشه من می خوام بدونم.
کمی فکر کرد و با اشتیاق گفت: می خوای از کجاش بگم؟
گفتم: از همون اول اول…
فکری کرد و فکری که ذهنش را به دور دستهای برده بود چشمانش را بست، رفت و رفت….

و بعد نگاهی به من کرد و گفت: می خوای؟ راستی می خوای؟
گفتم اره عزیز جان، خیلی دلم می خواد بدونم شما چطوری با آقاجون آشنا شدین، چطوری عروسی کردین. بگین ، از اولش برام بگین…

عزیز جان نفس عمیقی کشید و گفت: عروسی؟ … پس که گفتی عروسی!….نه اینطوری نمیشه، بزار برات از قبل از عروسی با آقاجون بگم.

.

در اون لحظه چیزی که فکر نمی کردم این بود که زندگی او آنقدر جالب و شنیدنی باشد و موثر در زندگی من (اثری که هر وقت در زندگی کم می آورم با خودم می گفتم تو نوه عزیز جانی ، محکم باش و تسلیم نشو ) و بدین ترتیب بود که با همان لحن زیبا و دوست داشتنی و با احساسش داستان شگفت انگیز زندگی اش را برایم تعریف کرد.

قسمت هفدهم:

اون می خوند و می رقصید تا مشتلوق بگیره و بقیه که از شنیدن این خبر خون خونشونو می خورد هر کدوم به یک طرف رفتن عزت دیگه طاقت نیاورد با لحن بدی به گلین خانم گفت: خوب بسه دیگه بیا جساب کنم برو دستت درد نکنه …

گلین یخ کرد خنده ی بی مزه ای کرد و گفت: خوب بابا طفلک بچه ی اولشه یکی باید به من مشتلوق بده …شایدم باید بیام از حاجی بگیرم؟

عزت پول گلین رو داد و هنوز اون از در بیرون نرفته بود که با حرص به من گفت برو تو مطبخ کارتو بکن چرا وایسادی برو دیگه …یالا

نمی دونستم چی شده ولی از اینکه همه ناراحت شده بودن فکر کردم این کار بد رو من کردم با شرمندگی سرم رو انداختم پایین و رفتم تو مطبخ ….

بعد از ظهر که من سر حوض تو مطبخ ظرف می شستم عشرت خانم با یک سینی ظرف کثیف اومد پایین و گفت زیاده منم کمکت می کنم …تعجب کردم چرا او این کارو می کنه کمی بعد سرشو آورد پهلوی گوشم و همین طور که وانمود می کرد داره ظرف می شوره گفت: از دست کسی چیزی نخور همونی رو بخور که بقیه می خورن می خوان چیز خورت بکنن ….پرسیدم :چی؟

او آهسته تر گفت :می خوان چیز خورت کنن که بچه تو بندازی حواستو جمع کن …باز نفهمیدم پرسیدم چی خورم می کنن؟

عشرت گفت :می خوان یه چیزی بهت بدن که بچه ات بیفته یعنی بمیره فهمیدی ؟ تا من نگفتم هیچی نخور بابد مراقب باشی .

اصلا نمی دونستم این بچه رو می خوام چیکار …خودم بچه بودم و هیچ علاقه ای نداشتم بچه بیارم اگر عزت بهم می گفت باید بچه رو بندازی خوشحالم می شدم ولی با حرف شوکت دو دستی چسبیدم بهش فکر می کردم گوهری نایاب توی شکمم دارم با عشرت خانم قرار گذاشتیم من اصلا هیچ شربت و آبی رو از دست کسی نخورم و غذا هم اونی که شوکت با چشم صلاح می کنه قابل خوردن باشه او به من سفارش کرد که آب رو فقط به فقط از تلمبه بخورم ..

حالا بین اونا چی گذشت و چی شد خبر نشدم ولی اینو می دونستم که شوکت چهار چشمی مراقب منه …خلاصه که زمان گذشت و شکم من اومد بالا و دیگه از خیر این کار گذشتن .
اما وقتی خبر به حاجی رسید ..

خوشحال شد و بادی به غبغب انداخت و دستی به ریشش کشید و گفت مبارکه و رفت تو اتاقش …
شب که من افتابه لگن می بردم تا دست و صورتش رو بشوره سه تا لیره به من داد و گفت می دونم هر چی بهت میدم قایم می کنی دور از چشم بقیه خوبه برا همین جلوی اونا ندادم کار خوبی می کنی برو واسه ی خودت قایم کن ..

عید قدیر بود و حاجی برای زیارت رفت به مشهد کاروانی که حاجی باهاش می رفت به احترام اون از دم خونه ی ما راه می افتاد دم در شوگت رو صدا کرد و منو به اون سپرد فهمیدم از اینکه نباشه نگرانه منه ازش متنفر بودم ولی لیره هاشو دوست داشتم و تنها فکری که کردم این بود که شاید طلای بیشتری از اون بگیرم ..

ون زمان زیارت امام رضا یکی دو ماه طول می کشید و همه یک جورایی از دست اون راحت می شدن …خونه ی سوت و کور حاجی شور و حال دیگه ای پیدا کرده بود …
یک روز به عید عزت با کمک بلقیس بساط یک مولودی رو تو خونه راه انداخت . همه ی زن های فامیل دوست و آشنا جمع شدن و برو و بیای غریبی راه افتاد…عزت فرمون می داد و همه ی ما فرمون می بردیم او مرتب می گفت : زود باشین چیزی کم نباشه بدوین …تا همه چیز به وفور نعمت توی سر سرا چیده شد و زنا جمع شدن و مردا رو بیرو ن کردن و کولن در رو انداختن تا دیگه نامحرم نیاد تو .

عزت یک اتاق رو مخصوص گذاشته بود که زن ها اونجا بزک کنن و اونایی که می خوان برقصن لباس عوض کنن …

با دیدن اون لباسها که شلیته شلوار و چهار قد های رنگ و وا رنگ بود و دور شلیته ها چیزایی دوخته بودن که بهم می خورد و صدا می داد از اون همه قشنگی دهنم آب افتده بود…
رفتم پیش شوکت و گفتم میشه برای منم از این لباسا بدین بپوشم …دستهاشو روی هم رد و گفت خدا مرگم بده با این شکمت؟ عزت پوستمونو می کنه گفته تو نباید از اتاقت در بیای …تو نمی شه بیای عزت نمی خواد کسی تو رو ببینه …با اعتراض گفتم الا ن همه منو دیدن بخدا …شوکت با بی حوصله گی گفت کسی الان حواسش نیست ولی تو مهمونی نمیشه برو دیگه حرف نگیر …

اصرار فایده ای نداشت رفتم تو سر سرا و وبا خودم گفتم عزت نمی خواد مردم منو ببینن نگفت که من مردم رو نبینم و رفتم پشت یک پرده و قایم شدم و به تماشا وایسادم تا اینکه….

قسمت هفدهم -بخش دوم:
بالاخره همه جمع شدن صدای خنده و شوخی زن ها ول ولیه ای بپا کرده بود …بعد هم سه تا زن با دایره زنگی هاشون اومدن و به محض اینکه نشستن شروع به زدن کردن صدا که بلند شد بقیه ی کسانی که بیرون بودند با قر و قنبیله اومدن تو و بزن و برقصی راه افتاد که نگو و نپرس از…..

از پشت پرده نیگا می کردم هیچکس به حال خودش نبود حتی اونایی که نشسته بودن هم سر جاشون قر می دادن …راستش اونقدر قر دار می زدن که منم برای اولین بار قرم گرفت همون جا مشغول شدم ..هشت ماهه بودم وحمل این بچه برام خیلی سخت بود ولی اون زمون ..چه می دونم چه جوری بود که دلم می خواست برقصم …

زن ها شعر های مخصوص اون زمون رو می زدن و با هم می خوندن و بقیه می رقصیدن تا اینکه (عزیز جان خنداش گرفت و نگاه شنگولی به من کرد ) شروع کردن به خوندن خاله رو رو یکی رفته بود وسط ادای زن آبستنو در می اورد و من اصلا خوشم نیومد مثل اینکه خودم بهتر می تونم با خودم گفتم :برم ؟برم؟نه ولش کن …نه بابا نرگس نباشم اگه به این دختره رقص رو نشون ندم…هر چی بادا باد دستهامو بالا کردم و شکمم رو جلو دادم همین طور که می رقصیدم رفتم وسط به هیچکی نیگا نمی کردم …لباسم مناسب نبود ولی شکمم کاملا با این رقص جور بود …

من هی قر دادم و اطفار ریختم یک مرتبه دیدم همه جذب من شدن و دستها محکم تر بهم می خورد …بعضی ها از خنده ریسه می رفتن و بعضی ها با تحسین و آفرین دست می زدن .
همین طور که قر و قنبیله می اومدم تعریف و تحسین اونا رو می دیدم پیاز داغشو زیادتر کردم و تونستم حسابی مجلس رو گرم کنم در این وسط چشمم افتاد به عزت اخماش تو هم بود و خون خونشو می خورد …

اهمیتی ندادم موهای بلند و لخت و روشنی داشتم که تو حین رقص بازش کردم و ریختم دورم …(اینجا عزیز جان نتونست جلوی خنده اش را بگیرد با صدای بلند خندید ) یک مرتبه دستها محکمتر شد و همه با شادی هورا می کشیدن و منو تشویق می کردن ، این بار چشمم که به عزت افتاد اخمهایش باز شده بود و او هم می خندید و دست می زد باز آب روغشو زیاد کردم و تا تونستم قر و اطفار اومدم …و این اولین باری بود که من می رقصیدم ….

قسمت هجدهم:

به محض اینکه رقص تموم شد عزت از جاش بلند شد ولی صدای دست زدن های مهمونا و اینکه می خوان من دوباره برقصم همه جا رو پر کرده بود …

عزت به من اشاره کرد به طرف بیرون …شوكت هم از ترس اینکه یه وقت عزت منو اذیت نکنه دنبال ما اومد …ولی این طور نشد او فقط یک تشر به من زد که ور پریده کار خودتو کردی ؟باشه حسابمون برا بعد حالا برو تو اتاقت و تا من نگفتم در نیا …..

چند تا از اون زن ها اومدن بیرون و به عزت التماس می کردن اجازه بده من لباس بپوشم ویک رقص دیگه بکنم ولی اصرار فایده ای نداشت ….

عزت مشتشو جمع کرده بود و هی می زد تو پشتم و با حرص که کسی متوجه نشه می گفت:برو دیگه برو لعنتی …افت جون من شدی .

صدای ساز و و بزن و برقص به گوشم میرسید ولی دیگه اجازه نداشتم بیرون برم ولی راضی بودم چون به قول عزت کاره خودمو کرده بودم .من دوست نداشتم مثل بقیه باشم …مثل اینکه دلم می خواست سری تو سرا در بیارم .
نمی دونم چطوری شد که دفعه دیگه که عید بود عزت خودش بهم لباس داد و ازم خواست که تو مجلس باشم و برقصم البته این مال بعد از زایمانمه…و من شدم یک پای محکم مهمونی های عزت که همه مشتاق دیدن رقص من بودن …

حالا دیگه سوگلی حاجی بودم برایم طلا می خرید و گاهی بهم پول می داد و به هر مناسبتی یک سکه رو می گرفتم .
و این ظاهر قضیه بود زجری که من از دیدن حاجی و هر بار به بستر رفتش می کشیدم به تموم طلا های دنیا نمی ارزید و هر بار که چیزی به من می داد تو دلم می گفتم تو سرت بخوره کثافت ….

ولی طلا هارو قایم می کردم و حتی یک دینار از پولا مو خرج نمی کردم

روزی بیست بار بهش سر می زدم هر وقت کسی میومد خونه ی ما هر نیم ساعت یک بار اونا رو وارسی می کردم .
جاش امن بود ولی تازه گی ها سنگین شده بود و حالا ترس از دست دادنه اونا منو بد جوری می ترسوند ..
به حاجی گفتم و اونم به عزت دستور داد منم توی کلاس قران شرکت کنم …اون موقع یکی از آرزوهام بود خیلی زود همه فهمیدن که استعدادم تو یادگیری قران از همه ی اونا بیشتره شاید هم دلیلش محرومیتی بود که نزدیک دو سال پشت در اتاق وایسادم و از بیرون با حسرت به اونا نیگا کردم بود خانم مرتب می گفت با اینکه تازه شروع کرده از شما ها داره جلو میفته…

یک روز توی خونه ی ما ختم انعام بود عده ی زیادی جمع شده بودن و عزت و بقیه دور تا دور نشسته بودن و قران می خوندن .
خلقم تنگ بود دلم بد جوری گرفته بود منم رفتم کنار خاتون و نزدیک در نشستم
هنوز کمی از سوره رو نخونده بودن که درد شدیدی تموم وجودمو گرفت …بی اختیار فریاد زدم وای دارم میمیرم مادر کمکم کن دارم میمیرم …این درد بی موقع برام خیلی غریب بود .نمی دونستم چیه خیلی بی تابی می کردم .

از اقبال من گلین خانم هم اونجا بود و فورا اوضاع رو تو دستش گرفت و طبق عادتش شروع کرد به دستور دادن و منو برد به اتاقم و توی رختواب خوابوند ..
اون موقع ها هر کس دستش به دهنش میرسید ختم انعام رواز صبح می گرفت .ظهر نهار می خوردن و پذیرایی می شدن و بعد از ظهر هم یک عاشورا می خوندن و می رفتند …حالا دعا بهم خورده بود و همه اومده بودن توی حیاط ولی هیچکس جایی نمی رفت چون نهار دعوت داشت .
حالا حالیم شد که می خواد چه اتفاقی بیفته بیشتر ترسیدم و خیلی دلم برای خودم می سوخت از کسی که ازش متنفر بودم بچه ای میومد که مال اون بود و تازه احساس می کردم این بچه رو نمی خوام .

راستش خیلی بد بود بیشتر از دردی که می کشیدم از خودم بدم میومد دلم می خواست بمیرم و اون بچه به دنیا نیاد
خانم (قران خون) اومد بلای سرم و گفت خدا کمکت کنه دخترم الان دعات مستجاب میشه هر دعایی بکنی …منم التماس دعا دارم.

خواستم دعا کنم بمیرم و از این زندگی راحت بشم ولی خیلی زود با خودم گفتم چرا من بمیرم الهی حاجی بمیره که من از دستش راحت شم ….و تنها دعایی که کردم همین بود .

خیلی سخت و با درد زیاد دختری به دنیا اوردم سفید و کوچولو و ظریف ..اینا اون چیزایی بود که دور وری ها می گفتن من که چشممو بسته بودم و دلم نمی خواست باز کنم….

قسمت نوزدهم:
دلم نمی خواست بچه داشته باشم بی حال رمق سرمو به متکا فرو می کردم و اشک هام میریخت …. خبر بدنیا اومدن بچه دوباره مهمون ها رو از سرسرا کشید بیرون عزت برای حفظ آبروش هر کاری از دستش بر میومد کرد تا کسی پشت سرش لوقاز نخونه همین طور که اون مجبور شده بود تمام روز رو برای منو سلامتی بچه ی ام دعا کنه …و حالا مشتلق بده

اون روز عزت کلی پول خرج کرد تا به چشم بقیه زنی خیر خواه و انسان به نظر بیاد …موفق هم شد چون همه تحسینش می کردن ولی خدا می دونه پشت سرش چی می گفتن…
چیزی که اون هیچوقت فکر نمی کرد برای زاییدن من اینقدر توی خونه برو و بیا باشه

بقیه هم همینطور به جز شوکت و خاتون که از ته دل خوشحال بودن.
موقع نهار شد و همه رفتن …گلین و شوکت بچه رو آماده کرده بودن ..
کمی بعد اونو اوردن که بدن بغلم …گفتم نه نمی خوام دوست ندارم …
شوکت لبشو گاز گرفت و گفت :خدا مرگم بده چه کاریه دوست ندارم یعنی چی ؟ باید بغلش کنی که مهرش به دلت بشینه و شیرت بیاد …پستون که نداری بچه گشنه می مونه …از خدا بترس و گر نه قهرش میاد …بگیرش به خدا عین ماه می مونه ..پاشو یه کم بشین تا بزارم تو بغلت ….
من از اتفاقاتی که بعد از زاییدن می افتاد بی خبر بودم فکر می کردم اون خونی که از من میره یک جور مریضیه و من ایراد پیدا کردم با گریه پرسیدم ؟من دارم میمیرم ؟شوکت خندید و گفت چرا بمیری؟
اشاره کردم داره خون ازم میره …
با گلین قاه قاه خندیدن و منو خاطر جمع کردن که همه همین طورن …
کمی نیم خیز شدم و اونا بچه رو گذاشتن تو بغلم …نگاهش کردم خیلی خوشگل بود …دست کوچیکشو گرفتم تو دستم وبه صورتش خیره شدم …

احساس مادری تمام وجودمو گرفت دوستش داشتم به همون زودی خیلی دوستش داشتم موجود کوچیک و ظریف …تنها چیزی که توی این دنیا مال خود ،خود من بود ..بعد اونو روی سینام گذاشتم بوسیدم و اون کوچولو شد تنها دلخوشی من….

حاجی خیلی خوشحال بود و به بالینم اومد و شش تا الگو بهم داد و گفت دیگه اینو دستت کن و توی گوش بچه اذان گفت و اسمشو زهرا گذاشت.

هنوز هفتمم تموم نشده بود که عزت دوباره شروع کرد به آزار دادن من دوباره برگشته بود به روزای اول انگار می خواست ازم انتقام بگیره فحش می داد و بهانه می گرفت و شایدم اگر از حاجی نمی ترسید منو می زد دیگه به هیچ وجه نمی تونستم راضیش کنم ا.

از یک طرف کار خونه و از طرف دیگه بچه ای که هیچ کس اجازه نداشت بهش دست بزنه……بچه ام یه وقتها اونقدر گریه می کرد که صداش می گرفت ولی تا کارم تموم نمی شد عزت اجازه نمی داد برم پیشش از دور صداشو می شنیدم و پا به پاش گریه می کردم …عزت می دید ولی مثل اینکه دلش خنک می شد بروی خودش نمی اورد ، گاهی خاتون می رفت و زهرا رو آروم می کرد و عزت برای اینکه از پس اون بر نمی اومد لا سیبلی در می کرد.

قسمت نوزدهم -بخش دوم:
یک شب حاجی به محض اینکه رسید با صدای بلند عزت رو صدا کرد لحنش طوری بود که همه متوجه شدن مطلب مهمی پیش اومده ، تازه همه ی کارای حاجی رو من می کردم و مدتها بود که او هیچ کس رو به اتاقش راه نداده بود ….خوب کسی هم رغبت رفتن پیش اونو نداشت همه فقط به فقط پولشو می خواستن و بس ..

عزت با ترس و دلهره بلند شد و گفت :باز معلوم نیس اون مرتیکه چه غلطی کرده که حاجی منو خواسته خدا به خیر بگذرونه ….و رفت …

خیلی طول نکشید ما داشتيم سفره ی شام رو پهن می کردیم طبق معمول تو دوتا اتاق کنار هم ، که عزت برگشت با لب و لوچه ی آویزون …همه منتظر بودیم ..

منیر ازش پرسید ؟چی گفت حاجی؟ عزت خودشو به دیوار چسبوند و آهسته روی زمین نشست …منیر و فخری دویدن و زیر بغلشو گرفت و هی می پرسیدم و اون در حالیکه سرش رو به این طرف و اون طرف می برد و گلوش خشک شده بود می گفت …بیچاره شدم …بد بخت شدم …یا فاطمه ی زهرا کمکم کن

حالا همه بی صبر بودن …فاطمه و چند تا از بچه ها غذا هارو میاوردن و می زاشتن تو سفره ولی همه به دهن عزت نیگا می کردن …که صدای شوهر عزت بلند شد که عزت خانم تشریف بیارین ….

عزت با کمک فخری از جاش پاشد و زیر لب گفت :همه ی آتیشا از گور تو بلند میشه …و رفت نزدیک

و با صدایی که همه شنیدن گفت:از بی عرضه گی شماس حالا برو حاجی رو پشيمون کن …شوهر عزت با حیا تر بود چون آهسته چیزی در گوش عزت گفت که جز و پرشو در اورد و اون شروع کرد به زدن خودش و گریه کردن از حرفاش کسی چیزی نفمید ….تف به گور بابات ….بیچاره شدیم بدبخت شدیم نه مگه میشه؟

بالاخره آروم شد و من مجمعه ی شام حاجی رو بر داشتم بردم تو اتاقش….