خشونت علیه مردان هم مث خشونت علیه زنان از بچگی شروع میشه. از همون موقع جا میندازن که مرد باید محکم باشه، کم میاره و مرد که گریه نمیکنه. یاد نمیگیرن احساساتشون رو بیان کنن و مثل ما از همون اول دچار تقسیم بندی های جنسیتی هستن. مثل زنان اونا هم یاد نمیگیرن درست بدنشون رو بشناسن.
یا وقتی میگن:
مرد که گریه نمیکنه، مرد نباید احساس داشته باشه، مرد باید قوی باشه، مرد باید پول دربیاره، مرد باید نون‌آور خونه باشه، تجاوز که تو بچگی و حتی بزرگسالی بهشون میشه، نمی‌تونن درمورد تجاوز حرف بزنن چون مسخره میشن و بهش القاب ناشایست میدن.
اگه زنی به مردی تجاوز کنه کول و پایه‌ست ولی اگه مردی به زنی تجاوز کنه میشه هرزه و کثافت. زن اگه کار نکنه اشکال نداره وظیفه مرده که پول دربیاره اگرم کار کنه دمش گرم که تو خرج خونه کمک می‌کنه ولی مرد اگه کار نکنه میشه لندهور بی‌خاصیت.
مرد حق نداره آرایش کنه، هر کاری که به زنا نسبت داده میشه بکنه میشه و مورد قضاوت و تمسخر قرار می‌گیره، اگه زنی شوهرشو کتک بزنه مرد جرئت نداره حرف بزنه چون اگه حرفشو باورم کنن مسخره‌ش می‌کنن و بهش میگن تو مرد نیستی.
حق ندارن احساساتشون رو بروز بدن یا گریه کنن. اگه احساساتی باشن هزار جور برچسب می خورن. اگه قربانی خشونت خانگی باشن، که خیلی ها هم هستن، جرات ندارن بگن چون مسخره می شن. مرد خوب مردی است که کامل باشه. پول خوب دربیاره. فشار جنسی روشون زیاده جون انتظار می ره باید عالی باشن.
