روز دوم رفتیم ایران مال رفتیم فود کورت بماند که گفت چرا بند ننداختی دیگه جوش اوردم گفتم خیلیا ارزوشونه موهای صورتشون کرک و طلایی باشه پوستشون ب صافی من باشه و گرم صحبت شدیم گفت رو بدنت که لکه نداری؟ من یجوری میشم ماه گرفتگیی چیزی باشه ازش ناراحت شدم گفتم جای بخیه دارم بعد گفت فدای سرت خالکوبی کن روشو... خیلی همه زنارو نگاه میکرد و بمن میگفت اینو نگا چقد بده و من خجالت میکشیدم ولی تو ذهنم همش این بود که شاید هیزه ب هوای بدگویی همرو دید میزنه... میدونین شخصیتش شبیه یه مرد با وقار نبود همش یه چیزی لای دندونش میکرد... از پله برقیا اومدیم پایین گفت جنس دندونات اینجوریه که یکم زرده یا مسواک نمیزنی گفتم جنس دندونمه کی دیگه مسواک نمیزنه گفتم بخاطر رنگ پوستمم هست ک یکم زرد تر ب نظر میاد چون خیلی سفیدم بعد گفت کامپوزیت کنیم😐
بچها اینارو دارم با گریه مینویسم هرچند دنبالمه و دوسم داره ولی دلم یکم گرفت... خودش پوستش سیاه که همشم اصرار داشت بخاطر کار اینجوری شده دندوناش تا یه جدیش فقط سالم بود با اینکه دندونپزشک بود.. همش فک میزد من فقط ساکت بودم برام سخت بود مثل خودش رفتار کنم رو گوشاشم مو سیاه داشت
شوهر منم تا حالا به خودش اجازه نداده همچین حرفی بزنه
یعنی چی آخه؟
اه من بودم جوری جرش میدادم با این حرکات مسخره اش تا یادش بمونه دختر مردم مسخره این نیست
فکر کرده چون پولداره هر زر مفتی که میخواد میتونه بزنه
خب تو تهران تفریحای من به پاساژ گردی (نه لزوما خرید) و کافه و رستوران ختم میشه هرجاییو میگفتم بریم میپرسید اینجا از اون جاهاست که پول اجارشونو میگیرن ازت؟ تو دلم میگفتم مگه قراره خرید کنم فرضا خریدم کنم مگه قراره تو پولشو بدی اگه خسیس نبود این حرفاش چی بود
