خاطره ی زیبای زایمانم+دعایی که اجابت شد

۲_فرآیند قبل از بارداری به سرعت گذشت و دکترم گفت آماده ی اقدامی. ماه اولی که اقدام کردیم یه هفته ده روز از زمان تخمک گذاریم میگذشت و من تقریبا مطمئن بودم حامله نمیشم. ولی دو روز عقب انداختم  و همه میگفتن این به خاطر آمادگی رحمه. ماه دوم تو روز تخمک گذاریم دو بار اقدام کردیم و من ۵ روز عقب انداخته بودم که بی بی چک زدم یه هاله انداخت رفتم آزمایش دادم مثبت شد. یه استرس عجیبی گرفتم 

۳_ شب که شوهرم اومد آزمایشو با یه نامه از طرف نی نی گذاشتم دم کمدش‌. اونم تا دید شصتش خبر دار شد اومد بغلم کرد و دو تاییمون اشک تو چشامون جمع شد و بغض کردیم.  من یه استرس خیلی زیادی به صورت مداوم تو وجودم بود تا وقتی که همه ی خاله ها و دایی ها خونه ی مادربزرگم جمع بودن شوهرم یه جعبه شیرینی گرفت و اومد اونجا و قضیه رو بعد از یه هفته گفتیم، مامانم گله مند بود که چرا زودتر بم نگفتی مگه من غریبه ام و همو بغل کردیم و گریه کردیم(من و شوهرم پسرخاله دختر خاله ایم)  به محض اینکه بارداریمو خبر دادم به خانوادم و بقیه به طرز عجیبی استرسم رفت و من خودمو فحش میدادم که چرا زودتر نگفتم....

۴_هفته ی بعدش رفتم دکتر برای تشکیل پرونده و صدای قلب....سونو کرد گفت ساک تشکیل شده ولی چیزی دیده نمیشه و هفته ی آینده بیا یه چیزایی در مورد بارداری پوچ شنیده بودم و ترسیدم ، پرسیدم ازش ممکنه تشکیل نشه؟ دکتره گفت نگران نباش انشالله که میشه،ولی من دو هفته بعدش رفتم که خیالم راحتتر باشه و تو این مدت تا تونستم به و مشتقاتشو (چای به،مربا به، خورشت به،آب به)خوردم که میگفتن تاثیر داره و خوبه، دکتر سونو کرد و من برای اولین بار پسر گلمو دیدم، خیلی جالب بود سر و دست و پا داشت و من باورم نمیشد از همون اول انقدر واضح باشه ولی صدای قلبشو برام پخش نکرد😣رو دلم موند 

۵_دوران بارداری خوبی داشتم در کل، حالت تهوع و ویار بارداری که عادیه خداروشکر چیز غیر عادی ای  پیش نیمد، تا آخر ماه ۵ بیحالی و حالت تهوع داشتم و گوشه ی خونه مامانم اینا افتاده بودم از ماه دوم تا دم زایمانمم بزاق دهانم زیاد شده بود و روزی یه بسته دستمال مصرف میکردم دوره دهنم و لبم همیشه قرمز و زخم بود برای این مورد نتونستم کاری بکنم ولی برای حالت تهوع قرص زنجبیل و دمیترون و بو کردن لیمو ترش و زنجبیل طبیعی عالی بود. تو کل بارداریم دو روزش حالم خیلی بد شد معدم حتی آب هم نگه نمیداشت دکترم میخواست بستریم کنه  با اصرار خودم برام سرم نوشت کم کم خوب شدم. در کل شوهرم و خانوادم خیلی هوامو داشتن.منم سعی میکردم خودمو لوس نکنم و عادی باشم.چیزی که اون اوایل اذیتم کرد استرس بیش از حدم در مورد زایمان بود،ساعتها گریه میکردم به خاطرش😐😑😐. 

۶_قبل بارداری کلاس خیاطی میرفتم، مربیم زنگ زد گفت اگه نری امتحان بدی باید دو سال صبر کنی  منم دیدم حیفه ثبت نام کردم برا امتحان، برای امتحان کتبیش که رفتم، بعد از امتحان به طرز فجیحی با پهلو خوردم زمین حدود ۱۷ هفتم بود.صورتم محکم خورد لب جدول و گونم سیاه شد مستقیم رفتم مطب دکترم سونو کرد گفت خوبه تکون میخوره. گفتم جنسیت چیه گفت من نمیگم دو هفته دیگه برو آنومالی بت میگه...😐😐😐😐😐به خیر گذشت....

۷_آنومالی رو با شوهرم رفتم، دراز کشیده بودم برا سونو، بعد از یه ربع و کلی چرخوندن پروب (درسته؟🤔) رو شکمم شروع کرد توضیح دادن، دست و پاشو نشونمون داد خدای من باورم نمیشد انگشتای کوچولوش تشکیل شده بودن چشماش باز بود پلک میزد صدای قلبشو پخش کرد... از همه ی مراحلش شوهرم فیلم گرفت. پرسیدم همه چی خوبه؟ سالمه؟ گفت بله پرسیدم جنسیت گفت پسر با شوهرم به هم نگاه کردیم و خندیدیم. برامون هیییییچ فرقی نداشت. (شخصا دوست دارم از دو جنس داشته باشم.) 

۸_از اونجایی که همیشه عاشق زایمان طبیعی بودم و از قبل بارداریم پیگیرش بودم(تاپیک سوره در مورد زایمان طبیعی خیلی کمکم کرد بسیار عالیه و همچنین پیج ماما سایت)، از ماه شش پیگیر کلاس بودم و رفتم مرکز بهداشت برای ثبت نام. کلاسا۸ جلسه تئوری بود که آخر هر کلاس نرمشای لگنو یاد میداد. منم شروع کردم هر روز تو خونه نرمش و ریلکسیشن.  ماه هفت که رفتم برا چکاب در عرض یه ماه ۴ کیلو اضافه کرده بودم و کلی دکترم دعوام کرد و بم رژیم داد، از این به بعد کارم سخت بود چون من تازه اشتهام باز شده بود ولی باید جلو شکممو میگرفتم و به خصوص اینکه عید نوروزم در راه بود...

۹_چکاب ماه هشت، به دکترم گفتم انقباض نا منظم دارم و دلدرد پریودی گذرا. معاینه سطحی کرد گفت یه سانت باز شدی و استراحت کن. منم ورزشو قطع کردم و استراحتم شروع شد ولی کم کم خسته شدم و ازهفته ی ۳۶ ورزشو شروع کردم تو ماه نه که رفتم  پیاده روی و پله نوردی رو هم اضافه کردم و هر لحظه منتظر بودم و مطمئن بودم دردم خودش شروع میشه.

۱۰_از اینجا به بعد رو من زوری میرفتم دکتر و شب قبلش کلی گریه میکردم چون دکترم به شدت معاینه میکرد و همراه معاینه تحریک میکرد که نی نی بیاد ولی خبری نبود. البته دوستان نترسید معاینه اصلا درد نداره. نفستونو حبس کنید و یه کم زور بزنید اصلا متوجه نمیشید تحریک درد داره که اونم چند ثانیه ست و من به خاطر اینکه هر هفته تکرار میشد عزا گرفته بودم.

۱۱_روزا راه میرفتم البته تنهایی چون ماه رمضون بود و همه روزه بودن و دعا و قرآن میخوندم(روزانه سوره ی انشقاق و مریم و دعای یستشیر  و نادعلی به شدت موثر بود). گریه میکردم. ای خدا چرا نمیاد خسته شدم دیگه. دیگه دلم نمیخواد برم دکتر نمیخوام معاینه بشم. میخوام ببینمش. ای خدا میترسم وزنش بره بالا نتونم طبیعی بیارمش. ای خدا نکنه پی پی کنه نکنه بند ناف بپیچه دور گردنش.خدایا منکه انقباض دارم شکمم افتاده چرا نمیاد پس؟ اشک بودو اشک بود و  اشک 😢😢😢 تا هفته ی ۳۹ ...

۱۲_از عصرش حالم بد بود انگاری ویارا برگشته بود. افطار خونه مادرشوهرم دعوت بودیم. یه دمیترون خوردم و رفتیم. با قرص حالم خوب شد. تونستم غذا بخورم. شب یهو کمر و دلم درد گرفت هی میگرفت و ول میکرد به شوهرم گفتم فک کنم داره میاد. خداحافظی کردیم دم در مادرشوهرم از رنگ و روم شک کرد بم گفت رفتی خونه پونه کوهی دم کن بخور اگه درد زایمان باشه تند میشه اگه کاذب باشه رفع میشه اما تا رسیدم خونه....