سلام دوستای مهربون،شوهرم چهل سالشه از جوونیش زحمت کشیده کار کرده درس خونده،روی پای خودش تا الان، خانوادش اوضاع مالی خوبی ندارن تازه کمکشونم کرده،زندگیمونم با هم خیلی خوب نبود تازه تازه داریم با اخلاق هم میسازیم و به سختی و با درمان هم بچه دار شدیم،خداروشکر الان وضعمون خوبه و دستمون به دهنمون میرسه،ولی دلم براش میسوزه موهاش سفید شده تا یکم رنگ آرامشو ببینه،بعضیا از اول جوونی همه چی دارن بعضیا هم اینجوری با زحمت ومشقت به همه چی میرسن،بچه ها بهم بگین چهل سالگی کجای زندگیه یعنی هنوز جوونیه؟یعنی دیر نیست یعنی جوونیشو نباخته؟دلم خیلی گرفته براش