سلام.من 22 ساله و نامزدم 29 سالشه.حدود 8 ماهه که نامزد کردیم نامزدم تک پسره فوق دیپلمه و راننده ی علوم پزشکیه.منم دانشجوی رشته اتاق عملم.خونه و ماشین داره. رابطه ی بشدت خوبی با خواهر و خانوادش دارم و خیلی دوستم دارن.نامزدم ادم مذهبی نیس اما بشدت رو حجابم حساسه و تاکید داره چادر بپوشم.سیگار میکشه و ماهی دوبار مشروب میخوره چشم پاکه و اهل خیانت نیس.دست و دلبازم هست.مشکلم باهاش اینه که دوس داره هرچی میگه به حرفش گوش کنم و جلوش زبون درازی نکنم اما وقتی من ازش میخوام یه کم رفتاراشو عوض کنم جبهه میگیره. من بخاطر کمبود اعتماد به نفسم خیلی جلوش ضعف نشون دادم ولی الان پشیمونم و حتی دارم به بهم زدن فکر میکنم.ناگفته نمونه ویژگی های مثبت زیادی داره. میدونم خیلی دوستم داره ولی اصلا طرز تفکرمون با هم یکی نیس.من بشدت عاطفی هستم اون بیشتر منطقی.البته خیلی ابراز علاقه میکنه ولی زیاد پای حرفام نمیشینه و احساساتمو بچه بازی تلقی میکنه.از گوشه و کنار میشنوم میگن تو موقعیتای بیشتر و بهتر میتونستی داشته باشی و این منو به شک میندازه.لطفا راهنماییم کنید