دیگه وقتی آدم بمونه تو خونه، درگیر روزمرگی میشه و به ناچار عادت میکنه، الان یه وقتایی که بهش میگم نذاشتی تو دانشگاه کار کنم، میگه خودت هم زیاد مایل نبودی تا بهت گفتم نرو فوری قبول کردی! خیلی لجم میگیره از حرفش، شایدم شوخی میکنه ولی ناراحت میشم، اون موقع گفت اگه برای پولش میری من این حقوق را هر ماه بهت میدم ولی هنوزم که هنوز هم نداده، ماهی ۱۵۰ به زور میده! گفتم بیمه داره، گفت بیمه میخوای چیکار ما بیمه هستیم دیگه به اون نیازی نیست، گفتم بازنشستگی داره، حقوق داره، گفت میخوای چیکار، لازم نداری ، من تامینت میکنم
چی بگم دیگه نمیتونم هر روز و هر شب زندگیمو به خاطرش تلخ کنم
میگه تو خونه کار کن این همه آدم تو خونه کار میکنن، کار هنری، یا کتاب بنویس، چه می‌دونم!
بهرحال از این اوضاع ناراحتم ولی دیگه امیدی به بازگشت به شرایط قبل را ندارم برای همین دیگه بهش سرکوفت نمی‌زنم که چرا نذاشتی برم ولی خوب دلم پره
صددرصد اشتباهه منم میخواستم برم سرکار بعد از ازدواج میتونستم شوهرمم راضی کنم ولی تا به مادرم گفتم نذاشت دیگه اسمشو بیارم گفت چرا خودتو عذاب بدی مگه کار خونه کمه ک واسه خودت دردسر درست میکنی هزارتا مریضی میگیری توقع شوهرتو بالا میبری از دست و پا بیفتی میگه دستت درد نکنه ولش کن بذار زن گرفته مسئولیتشم قبول کنه چه کم چه زیاد باید خودش کار کنه باهاش بساز درکش کن ولی کار اشتباهه
من میگم نمیرم ولی اون میگه خودت میدونی ولی تو این شرایط اشتباه میکنی
دخترمونم بزرگ میشه با خودت میتونی ببری سرکلاس
من میگم نمبخوام برم بعد میبینم برام دلیل واسه موندن تو کار میاره
ناراحت میشم احساس میکنم منو واسه خاطر پولی که در میارم نگه داشته اگرم منظورش این نباشه این احساس رو بهم میده
عزیزم اشتباه فکر میکنی آخه خودت میگی که پولت بیشتر خرج خودت میشه خداییش ماهی پونصدتومنم چیزی نیست اگه ازت میگرفتش یا خرج خونه میشد یه چیزی ولی الان بهتره مثبت فکر کنی تو خونه موندن هم حوصله آدمو سرمیبره
دم مادرت گرم کار من سنگین نیست ولی روزایی که تعطیلم واقع آرامشی دارم که روزای دیگه ندارم بعدش دوس دارم یه مدت کار نکنم به خودم برسم زبان برم کلاس موسیقی برم رانندگیمو قوی تر کنم اما همسرم با حرفاش ناراحتم میکنه
اینم بگما شوهرم خیلی براش مهمه که به بقیه نشون بده زن به روزی داره فکر میکنه من برم سرکار خیلی با کلاسم😕😑
شوهرمنم همین حرفارو میزنه والبته میگه تو از پسش برنمیای خیلی سخته
منم میگم ممنون ک اینقدررر بفکرمی!
میگه نگارشت خوبه بشین خونه کتاب بنویس
ولی کو دیگه ذوق!!
حالا شاید شوهرمنم موافقت میکرد منم مثل استارتر عزیز تاپیک میزدم ک بیاین کمک نمیخوام برم سرکار
ولی الان چون منع شدم حریصم!!
واقعا این اقایون گناه دارن....اگر بگه نرو سرکار...داد و بیداد حقوق نابرابری زن و مرد...اگر بگه برو سرکار یه مساله دبگه......عزیزم سرکار برو..خانوم خودت باش...رندگی مشترک هست کمک کردن هبچ ایرادی نداره....خودت رو اذیت نکن....
اگه 4روز در هفته و روزی دوساعته که واقعا سخت نیست از نظر من.
چرا میخوای این استقلال مالی رو از خودت بگیری....حتما دو تصمیمت بیشتر فکر کن عزیزم
اصلا اهمیت نده تو عمل انجام شده قرارش بده بگو من شرایط مالیمونو درک میکنم ولی دیگه در توانم نیست کار کردن فکرم فقط پیش دخترمه ک الان چیکار میکنه چی خورده حالش چطوره بگو یه مدت قناعت میکنیم کمتر خرج میکنیم تا انشاءالله همه چیز رو روال بیفته منم مثه همه زنایی ک تو خونه هستن میخوام از زندگیم لذت ببرم ن همش استرس باشه فردا باهاش صحبت کن بگو دیشب کلی فکرکردم تصمیم گرفتم دیگه نرم یه بار دیگه میرم تا کارای تسویه رو انجام بدم خواستم درجریان باشی همین اصلا هم نگو نظرت چیه وقتی نظرشو میدونی چون قطعا پشیمونت میکنه بگو به حرفای توهم خیلی فکر کردم ولی واقعا دیگه از عهده من خارجه کار کردن و دور بودن از دخترم یه مدت استراحت لازم دارم اگه خواستم برم دخترمم ک بزرگ شد اونوقت تصمیم میگیرم الان ن
