سلام عزیزان دلم
خودم زندگی نکبت بار و سختی داشتم. تاپیک هم زدم قبلا. نهایت اینکه از اون زندگی خودمو کشیدم بیرون
اما بخدا قسم هر بار که تاپیکای غم دار میخونم دلممی ترکه.
دلم میخواد اون استارتری رو که از شوهرش دلش خونه بغل کنم و آرومش کنم.
ولی کاری ازم برنمیاد. میخواد همه خانما خوش باشن و بیان از زندگی خوبشون حرف بزنن. میخواد هیچ زنی زندگیشو بخاطر بچه تحمل نکنه بلکه با عشق ادامه بده.
بچه ها هیچ چیز دردناک تر از زندگی با مرد بد نیست. هیج چیز حتی بیماری سخت.
چون تو بیماری تکلیفت معلومه اما مرد بد تو رو دچار مرگ تدریجی میکنه.
یادم میاد شبایی که همسر سابقم دیر میومد خونه دعا میکردم که هیچ وقت نیاد!
ببینید منو تا کجا رسونده بود که براش آرزوی مرگ میکردم. اونم من که اونقدر احساسی و عاطفی ام که تحمل دیدن زجر یه بچه گربه رو ندارم.
خلاصه اینکه آرزوی من برای همه زنان سرزمینم داشتن زندگی خوب و دل اروم هست.
عزیزای دلم میمیرم تاپیک دردناکتون رو میخونم.
الهی که همه مردا به راه راست هدایت شن.
پینوشت: گاهی هم واقعا تقصیر خانمهاست. یه طرفه به قاضی نرفتم.
دوستتون دارم و از صمیم قلب خوشبختیتون رو میخوام.😍😍😍