کیا مادرای خیلی خوبی نداشتن و تا حدی زخم خورده هستن از مادراشون. بیاین درددل.

شما بزرگتری

مادر من هم خیلی کم حوصله و بددهن و عصبی بود ، خیلی من رو نابود کرد 

البته من مشکلات کودکی زیادی داشتم که در کنارشون مادرم تو داغون کردن روح و روانم کم نذاشت

من تقریبا ۷ ساله ازدواج کردم و رابطه م باهاش بعد ازدواج و دور شدن بهتر شد 

چون من سعی کردم ببخشمش خود اون هم زندگی خیلی سختی داشته که اگه بخوام براتون تعریف کنم اشک همه در میاد

من خیلی سعی کردم روی خودم کار کنم همیشه خودشناسی میکنم ولی جوری شده که آرامش روحی ندارم  وقتی هم به دست میاد موقته 

با این که زندگی آروم و بی تنشی دارم 

همه مامانا به یه بچه شون ارادت خاصی دارن .....مامانم منو میگه خیلی سنجیده ای نظرش در مورد بقیه اینطور نیست یکی از داداشامم خیلی دوست داره و ازش انتظارای خاصی داره

دقیقا

نه بزرگتر نیستم وسطی  هستم

چه قدر سخته خدا بهت سلامتی بده که بتونی این قضیه رو فراموش کنی و در عوض به بچه هات در حال یا آینده بی نهایت محبت کنی 

حتما یه نگاه خاصی بهت داره و ازت انتظارات خاصی داره شاید درکت بیشتره یا بهت حس  و عاطفه نزدیکی  داره و بهتر درک یا بیشتر توجه میکنی 

ممنون عزیزم همچنین

اتفاقا بعضی وقتا که مثبت اندیشی میکنم میگم که این قضیه باعث شد که من مادر خوبی برای دخترم باشم و احساسش فوق العاده برام با ارزش باشه

خدا بهت سلامتی بده .. مجبت کردن هم یه نعمته که خدا بهت داده که بتونی به بچه ات عشق بدی

دقیقا همه اینایی که میگی هست

علنا میگه خیلی با محبته به خدا برای بچم خودم

ولی خوب منم نمیتونم به همه چیزایی که میگه عمل کنم اگه نکنم بد میشم

قهر و کنایه و نصیحت

عزیزززم خدا حفظش کنه ...  ...با توجه به خلق و خوی مادر باهاش رفتار من بالاخره خودت بهتر میدونی با چی شاد میشه کاری که نمیتونی انجام بدی بگو مامان نمیتونم انحام بدم بگو خیلب دوستت دارمو این از علاقه ام نسبت بهت کم نمیکنه  ..ازت انتظار زیاد داره حتما ملتفت کن و بگو که همه کارهایی که ازت میخواد در توان جسمی و روحیت نیست و نمیتونی ...بگو نمیتونم ولی دلیل نمیشه که دوستت ندارم  دوست داشتنت رو به زبون بیار و درک کنه 

من هرچقدر مادرم بهم محبت نکردددد دارم به همون میزان به دخترم محبت میکنم 😊😊😊 محبتی که حتی ذره ایشو از مادرم ندیدم.پدرم عاااااالی بود و هست. ولی مادرم انگار هوومه. همیشه بهم میگفت توهووی منی و سرلج بود باهام‌ .من شخصیت مستقلی دارم تقریبا و بخشیدمش. احترامم سرجاشه دوسشدارم بفکرشم بیشتر از همه ی بچه ها‌. ولی اون توجهش به بقیه بچه هاشه نه من. 

به شوهرمم همیشه گوشزد میکنم با پسرم عین رفیق و دوست برخورد کنه😊

منم مثل شمام

خیلیییییی سخته بیش از حد 

انشالله خدا خودش کمک کنه فراموش کنیم 

کاش در این مورد آلزایمرمیگرفتم فقط😔😔😔

آره درست میگی منم همیشه فک میکنم خیلی چیزا هست که من چون تجربه نکردم نمیدونم و بلد نیستم انجام بدم

مثلا میگن اینکارو نکن اونکارو بکن. این کارو بکنی فلان میشه اون کارو بکنی بهمان میشه. اینو بخور اونو نخور . اینو بپوش اونو نپوش. این خوبه اون خوب نیست. این اینجوریه اون اونجوریه........

یا مثلا بعضی و قتا نصفه شبا بیدار میشم آب میخورم یا میرم دستشویی میگن تو چرا همش شب تاصبح بیداری  . خیلی گیرای دیگه و

همشششششش دعوا و دعوا