نمیدونم این چه حسیه،وقتی یه کاری برام میکنن همش عذاب وجدان دارم،همش باخودم میگم من لایق مهربونیش نیستم،من دختر بدی نبودم،اما حس میکنم لایق دختری خیلی خیلی بهتر از منن...😔
این فکرا داره منو به سمت مرگ تدریجی پیش میبره...همیشه بغضو دارم
همیشه آرزومه قبل از پدرومادرم بمیرم
بنظرتون اینا علائم افسردگیه توی سن ۲۰سالگی؟!!
از هوا نیومدی که وظیفه پدر مادر همینه
اونا تورو به دنیا اوردن هرررکاری برات بکنن عین وظیفه است
ی دوره است چون مجردی بعد ازدواج خوب میشی منم اونجور بودم
نه مثل منی من بعضی وقتا یه حرفی ناخواسته میزنم حس میکنم ناراحت شدن به دقیقه نمیرسه ازخودم بدم میاد بعدش ده تا کار میکنم که یادشون بره اون کارو
من برعکس فکر میکنم خخخ
نه عزيزم افسرده نيستي هميشه سعي داشتي بچه ي خوبي باشي وگرنه پدر و مادرت ازت ناراضي بودن كه اينطوري نيست
سلام شما هم همیشه هر کاری دارن براشون انجام بده، هر کاری، خدا حفظشون کنه ❤
منم همینجوریم اما اینجوری نباش پدر مادر بودن وظیفه ی سنگینیه اونا وقتی انتخاب کردن بیارنت به این چیزاشم فکر کردن
اینکه قدر دان زحماتشون باشی خیلی خوبه.ولی نه تا این حد که خودتو داغون کنی..اینجور بگذره باید بیفتن دنبال روانشناس و دکتر و هزینه..اون وقت باز باید عذاب وجدان بگیری و افسرده بشی که چرا هزینه گذاشتی رو دستشون😁
راسی عکس خوشگلت کو😂
منم خیلی این فکرو راجب مامانم میکنم،خوبی رو در حقم تموم کرده
گاهی فکر میکنم چیزیش بشه میمیرم
بعد خودم خودمو اروم میکنم
بع چیزی که ازش میترسی فکر نکن خدای نکرده سر ادم میاد
عزیزم اینطوری فکر نکن مطمن باش خوبی و لیاقت داری اصلا از اینجور فکرا نکن تا همچین فکری اومد سراغت خودتو سرگرم کن
منم مجرد یودم ساده بودم همینطوری همش فکر میکردم دارم ظلم میکنم.ولی الان میفهمم چقدر ساده بودم
