سلام بچه ها
امروز يه پست توي اينستاي ماماسايت ديدم كامنتهارو كه خوندم دلم گرفت.
وقتي پسرم تازه دنيا اومده بود خيلي سعي ميكردم بهش شير خودمو بدم.
از قبل زايمان تصميم داشتم فقط شير مادر بخوره.وقتي زايمان كردم شيرم كم بود.مث همه.پسرم دوتا مك ميزد خواب ميرفت.ولي من همينطور نگهش ميداشتم زير سينم تا مك بزنه.شايد ٤٥ دقيقه همين وضع بود.باز ربع ساعت استراحت ميكردم و دوباره از اول.
از شير دوش برقي هم استفاده ميكردم.ولي مادرم و پدرم همش ميگفت واي ديوونه اي مگه شير خشك بهش بده.خودتو داغون ميكني.خلاصه ...
خببببب
خب؟
جانا سخن از زبان ما میگویی😢😣
خب
همش ميگفتن پوكي استخوان ميگيري،دندونت خراب ميشه كمرت درد ميگيره.من اهميت نميدادم ولي اعصابم خورد ميشد .به هر حال مهر مادري بود.ولي اونا درك نميكردن.
منم سزارين شده بودم.حالم خوب نبود.نميتونستم به خودم برسم.اونا هم بهم رسيدگي نميكردن.
فقط يك هفته مامانم پيشم بود.بعدش تنها بودم.با اينكه خونشون نزديكمون بود
تا اينكه شد دوماهش.اون موقع شير خشك كمكي ميدادم ولي هنوز روند قبلي با شير دوش و اينا بود.پسرم شكمو بود.شيرخشك نميدادم آروم نميشد.دوماهش كه شد افسردگي گرفتم
مامانا همش فکر میکنن درحق بچه هاشون کوتاهی کردن
مخصوصا بچه اول که مامان هیچی ازبچه داری نمیدونه بعضی وقتا کوتاهی میشه ولی عمدا نیست
من خودم درموردبچه اولم همش عذاب وجدان دارم به خاطرکارهایی که واسش نکردم ولی خدایی بی تجربه بودم
استرس،ترس .ترس الكي.ترس از تنها بودن.همش ميگفتم نكنه نتونم از پس بچه داري بر بيام.خيلي دست تنها بودم خب.رفتم دكتر بهم دارو افسردگي و خواب داد كه مصرف كردم دوماه
منم همینجوری بودم
خیلی روزهای بدی بود
پسرم چهار ماهش شد كه ديگه شير منم خيلي كم شد.چون دارو افسردگي ميخوردم ميترسيدم بهش شير خودمو بدم.خيلي كم ميدادمش ديگه.آخه اگه هم دارو تميخوردم گريه ميكردم خود به خود.
ديگه تا شش ماهگيش شيرم خشك شد اونم كاملاً به شيشه عادت كرده بود.
