من شیش هفت ماهه نامزد کردم نامزدم قیافش خیلی خوشگله جوری که عاشق دونه دونه اجزای صورتشم بچه ها به خدا میگم جوری که خدا واسه جز به جز صورتش با دقت وقت گذاشته اینو من نمیگم همه میگن اخلاقشم دقیقاً باب میلمه هیکلشم خوبه شرایط دیگشم خوبه ولی قدش (۱۷۰) بیش از اندازه ازارم میده هر روز این موضوع گوشه یه ذهنم هست احساس میکنم صحنه های سه چهار سال پیش دوباره داره برام تکرار میشه
(من قدم کوتاهه (۱۵۷) چهار سال پیش بابت این موضوع یه افسردگی حاد داشتم از خودم متنفر بودم حس میکردم همه به دنیا منو واسه قدم مسخره میکنن اما الان خداشاهده اصلا برام مهم نیس اتفاقاً عاشقشم قیافم جذاب شده به خاطر هیکلم ظریف تر دیده میشم سنم کمتر دیده میشه)
اما الان قد نامزدم مثله خوره ازارم میده فکر میکنم همه واسه انتخابم مسخرم میکنن نمیدونم این حسه مسخره کی میخواد دست از سر من برداره عین مته رو مغزمه و جیگرمو اب میکنه
