تو هیچ زمینهای موجب افتخار مامانم شم و خوشحالش کنم ازدواج شغل درگیری با افسردگی و مثل جنازه بودن
همیشه دست تنها زندگی رو به دوش کشید هیچوقت کوتاهی نکرد بزرگترین آرزوم اینه خدا بهش صبر بده و منو زودتر از دنیا ببره اون لیاقتش خیلی بالاتر از اینا بود که یه بیمار روانی دخترش باشه😔💔 کاش هیچوقت به دنیا نمیومدم
به دنیا اومدنت دست خودت نبوده
پس خودتو سرزنش نکن
مادر هم براش مهم نیست تهش چی میشه
خالصانه دوست داره و بهت عشق میورزه
خیلی خوبه که خوشحالی مامانت برات مهمه
پس براش تلاش کن
آبجی گل چرا این حرفو میزنی ؟ همینکه احساس مسیولیت میکنی خودش خیلیه شاید شرایط محیا نشده و .... ایشالله خودت لبخندو بهش هدیه میدی🌹🌹
مادرم مثل مادرای دیگه آرزو داشت شاغل شدنمو ببینه ازدواجمو اما من افسردگی شدید گرفتم هنوز دارم به خاطر یکسری شرایط تصمیم عاقلانه این بود ازدواج نکنم بابت پیدا کردن شغل با وجود شرایط روحیم واقعا دارم میجنگم اما خیلی کند خیلی کند ولی برای همین میزان حرکت واقعا دارم جون میدم چون اصلا نمیخوام زندگی رو و دلم میخواد تمام شه
خیلی کار مشکلیه که وقتی هیچی برات مهم نیست چون زندهای مجبور باشی حرکت کنی من خیلی وقته الکی هوا رو هدر میدم
و وقتی پیر شدن و اون حجم زحمت مادرم رو از زمان کودکی تا الآن میبینم که حتی نتونستم یه کادو براش بخرم که نمیتونم ازدواج کنم هیچوقت چون تصمیم درست اینه حتی اگه خودم واقعا نخوام واقعا عذابم میده چه گناهی کرده که من داغون خدا زده باید دخترش باشم
خیلی دلایل دخیل بود از بیست و یک سالگی محیط متشنج خونه نداشتن امنیت روحی جسمی همه چی درگیری وجود عضو سمی در خانواده وجود شرایط خاص سادگی بیش از حد والدین خصوصا عدم مدیریت پدری مظلوم که دست خودشم نبود خودشم عذاب کشید و آخرم با دست خالی از دنیا رفت خیلی زندگیم بالا و پایین داشت به یکباره خودشو نشون داد تا جایی که افتادم به معنای واقعی کلمه زمینگیر شدم
