روی صحبتم با همه است حتی خودم که حواسم ببشتر باشه. من دو تا بارداری ناموفق داشتم و الان بارداری سوممه و تو ماه چهارم هستم. همه چپ و راست نصیحتم میکنن بشین تو خونه چرا فلان جا راه رفتی چرا فلان کارو کردی از خونه بیرون نرو تو دو بار سقط کردی. به خدا انقدر خودم حواسم هست ولی همش با این حرفا عذاب و استرس میگیرم.
یا اینکه تو فامیل جدیدا متاسفانه یه بچه به دنیا اومد مشکل ژنتیکی داره دائم بهم میگن غربالگری فلان جا برو جایی که فلانی رفته نری ها. نمیگن با این حرفا هم تو دل منو خالی میکنن هم اون مادر اگه به گوشش برسه دلش میشکنه و بیشتر غصه میخوره فکر میکنه کم گذاشته. به قران خودمون عقل داریم حواسمون هست. اینا دلسوزی نیست اسمش😩
