«غم» از کفارات گناه است
یکی از کفارات غم است. اساساً غم شایستهی مؤمن نیست. هر گاه مؤمن غمگین میشود، برایش خیرات و برکات به همراه دارد. قرآن علامت مؤمن را شادی وآرامش معرفی میکند. میزان ایمان هر کس به اندازهی شادی و آرامشش بستگی دارد. مؤمن وقتی دچار غمی میشود، این غم پیام دوست است. پیام خداست. غم میآید که انسان را پاک کند. بنابراین مؤمن در چنبرهغم گرفتار نمی شود تا موجب افسردگی او گردد.
امام کاظم(علیهالسلام) حضرت میفرماید: «مَن اِغتَمَ کانَ لِلغَمِ اَهلا = کسی که غمگین میشود، لیاقتش همین است».
غم برای مؤمن مثل لجن میماند. در لجن افتادن هیچ اشکالی ندارد، اما در لجن ماندن خیلی اشکال دارد. مؤمن در چنبره غمنمیافتد.
عدهای از افراد غمپرورند. دائماً دوست دارند غمگین باشند، همیشه غصه بخورند، خوششان میآید همیشه یک موضوعی برای نگرانی داشته باشند. مثل وسواسیهایی که دوست دارند واسواسشان را حفظ کنند. هر چه قواعد هم برای شان آموزش بدهید، هیچ فایده ای ندارد.