۲۵ سالمه .اون سال نزدیک ۲۱ سالم بود.الان ۲۵ سالمه .گیر کردم تو همون سالا.هیچ خاطره ای از این تقریبا چهارسال ندارم .هییچی .عین برق و باد گذشت .تو این چهارسال هیچ کاری نکردم .هییچی .اون سالا یه چیزی از ذست دادم ک دلخوشیم بود(ادم نبود .یه ویژگی مربوط ب خودم بود)..چهارساله ک دنیام سیاهه چهارساله ک تو یه غم خیلی بزرگم ..همش هم بدتر میشه زندگیم ..دیگه تحمل ندارم .دوس دارم خودمو از یه جا پرت کنم پایین ..
عزیزم شاید بهتر با موضوع کنار بیای
کلا زندگی بعد از کرونا یه جوری شد
کاش بگی مشکلت چیه که بتونیم اگه بشه کمی کمک کنیم. اینجا که کسی شما رو نمیشناسه.
منم از فروردین 1400 یه مرده ام که فقط نفس میکشه زندگی نباتی دارم ولی خداروشکر بخاطر بچم دارم تحمل میکنم
۴ سال برای سوگواری غمت کافی هست
بقیه ی عمرت بفنا نده
دقیقا میفهمم چی میگی منم همین حس رو دارم اینکه چند سالیه به پوچی رسیدم و اتفاق خاصی تو زندگیم نمیافته اصلا هیچی برام خاطره نمیشه مثل یه ربات زندگی میکنم نمیدونم چمه و چی بگم فقط امیدوارم بخاطر کرونا و واکسناش نباشه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
