من تو عمرم اصلأ نمی‌دونم گیم بازی کردن یعنی
نهایتا با گوشی دوتا بازی می‌کردم
یک دوست دارم خودش پزشک هستش
پارسال بهم گفت
از وقتی بعضی وقتها با پلی استیشن شوهرم بازی میکنم
این‌قدر ذهنم درگیر چالش بازی میشه
فکر میکنم حتی خیال پردازی میکنم
میخندم، ناراحت میشم، سکانس های غمگین گریه میکنم
بازی های مختلف هر کدام یک جنبه از احساسات وجود درگیر میشه
اصلا یادم میره استرس داشتم، ناراحت بودم، سر مسئله عصبی بودم، درد داشتم
یا حتی درد ها پریودیم فراموش میکنم،
اتفاقا بهتر تو زندگی واقعیم تمرکز میکنم ..
این‌قدر تو بازی ها شکست خوردم و دوباره رفتم
یاد گرفتم تو زندگی واقعی تو شغلم یا مسأل دیگه ام با شکست پا پس نکشم این‌قدر تلاش کنم تا بتونم..
یاد گرفتم صبور باشم..
گاهی این‌قدر فکرم درگیر رد کردن یا سکانسی از یک بازیه یادم میره که تو دنیای واقعی مشکلاتی دارم.
ولی هیچ وقت افراط نمیکنم به اندازه بازی میکنم در هفته بعضی روزها ساعت های مختص گیم میذارم
خلاصه منم رفتم پلی استیشن ۵ خریدم
بهترین بازی های روز دنیا رو ریختم روش
سخت و پر چالش بازی های مبارزه ای و اکشن تا بازی های ترسناک تا تاریخی تا احساسی تا استراتژیک تا ورزشی ،...
تو هفته بعضی روزها بازی میکنم
خدایی تموم تاثیر های که دوستم گفت رو تو زندگیم احساس میکنم
مثلا دیروز این‌قدر سر مسئله ای عصبی بودم میخواستم خون به پا کنم از خشم زیاد استرس داشتم و اظطراب شدید
رفتم پای پلی استیشن ۲ ۳ ساعت بازی کردم اصلا یادم رفت وقتی یادم اومد آروم آروم بودم.
حتی مطالعه کردم روانشناسی هم حرف های دوستمو تایید کرده.
خلاصه دوستان شرایطش دارید حتما امتحان کنید
منم اوایل خیلی گارد داشتم که بلد نیستم ، وقت ندارم، حوصله ندارم، این‌ها بچه بازیه، علاقه ندارم..
ولی دوستم خیلی اصرار کرد الان فهمیدم خیلی خوب و مفیده البته به شرطی که افراط نشه
