#مادر_یعنی....
تا بوده نقش مادر را در سینمای ایران "نادره" و بعدها دخترش ثریا قاسمی بازی کرده! بماند که این روزها آنقدر قحط النساء آمده که اکبر عبدی عزیز این نقش را به خوبی ایفا میکند! اما نقش مادر در فیلم ها،شخصیتی همیشه نگران و مضطرب است. که اولین چیزی که از او به یاد می آورید مالیدن دست ها به همدیگر از شدت نگرانی است. متداولترین کلمه مورد استفاده او هم اینست: " دلواپسم..دل نگرونم". در مهمترین و حساس ترین لحظه های فیلم، مادر تمام بحثها را با یک جمله تمام میکند: "ای وای غذام سوخت"!
مادردر این قاب، کسی است که همیشه باید مراقب عاقش بود... ابری آماده باران گریه!
بنظر میرسد زن ایرانی از یک سنی به بعد تمام هویتش خلاصه میشود در "مادر بودن"! فرقی هم ندارد رژ قرمز زده و تحصیل کرده است یا مذهبی و اهل دعا! مادر ایرانی شب کنکور نباید بخوابد، موقع امتحان بچه هایش صلوات میفرستند و آیت الکرسی میخواند، سهمش از میوه ها، لکه دارهاست و معمولا سیر است!! راستش گفتنش راحت نیست اما در این بازی، هر دو طرف راضی اند، هم مادر، هم فرزند! مادر تمام هویت خودش را خلاصه میکند در فرزند و از آن طرف بهشت زیر پایش است... مادر در فرهنگ ایرانی مقدس است، برای همه و برای همیشه! اما "مادر "چقدر برای خودش زندگی میکند؟ انگار ما زنها راضی میشویم که این تقدس را بگیریم و بهای آن دادن زندگیمان با دل و جان است! راستش خیلی از ما زنها، برای تمام خلاءها و کمبودهایمان به فرزندمان پناه میبریم و تمام زندگیمان میشود فرزند! چون اگر مادر بودن را از خیلی هایمان بگیرند چیزی برایمان نمیماند. یکی از همکارانم از خانواده ای بسیار تحصیل کرده و سطح بالا بود. یادم هست همیشه با حسرت میگفت: مادر فلانی طلاهایش را برایش فروخته، مادر من اما هیچ وقت این کار را نمیکنه! مادر من ما را میگذارد و با پدرم سفرهای اروپایی میرود. یعنی تصور مادر خوب برای ما، کسی است که همیشه و تا هر سنی، خودش را خرج ما بکند! خودش را وقف ما بکند!!!
از طرفی اطرافمان کم نیستند مادرانی که یک دنیا اضطراب و نگرانی دارند و چه بسا دخالت مادر برای خیلی ها زندگیشان را به کامشان تلخ کرده! من فکر میکنم ما، در "مادر بودن" مان هم افراط و تفریط داریم. این همه ایثار و زندگی خود را وقف بچه کردن بدون شک، توقع می آورد و این بعدها همان بلای جان زندگیها میشود.
یک "پدرِ تنها" طبیعی است که ازدواج کند! ولی "مادرِ تنها" باید زندگیش را وقف بچه هایش کند تا نشان دهد یک مادر خوب است، مثل مادر من! و چه بسا مادرانی که سال های ساااال بدون مرد زندگی کردند چون جامعه نمیپذیرد مادر به فکر خودش هم باشد...اما از یک جایی به بعد اما باید این زنجیره را پاره کرد. باید بدانیم فرزند ما به مادری توانا و قوی نیاز دارد، نه مادر نگران و وابسته! مادری که هم گام با فرزندش رشد میکند، خودخواه نیست!
مادر به عنوان یک انسان، باید هویت داشته باشد و بداند اگر خودش باشد و به خودش و خواسته هایش اهمیت بدهد به معنای مادر بد بودن نیست!
#ماندانا_میلانی)https://t.me/joinchat/AAAAADvfqFF7ezSCpx2lKg
