دو سه سالی با هم صحبت میکردیم
هربار مثلا احساسی و محبت امیز حرف میزد اما صحبت جدی نمی شنیدم در نهایت گفت میخوام با خانوادم در موردت صحبت کنم اما حس میکردم تهش مبخواد بگه مخالفن چون همش میگفت دامادش از قومیت ما بوده و اتفاقات تلخی رو براشون رقم زده و مادرش عجیب استرس میگیره وقتی اسمشو میشنوه در نهایت گفت مامانم بار بهم ریخت و تا مرز سکته رفت و گریه کرده گفته توام میخوای مث خواهرت بیچاره مون کنی منم چیزی نگفتم فقط گفتم پس تمومش کنیم حالا که تهش ازدواج نیست اون راضی نمیشد ولکن نبود ولی یبار من فقط واسه اینکه ته دلشو بدونم چخبره عمدی گفتم خب ما که قرار نیست ازدواج کنیم توام تهش برمیگردی شهر خودت همین که اوکی شد اوضاع ازدواج میکنی این وسط من چی ؟ هیچی دیگه لابد باید برم پی زندگیم سکوتی به معنای تایید حرفام داشت که منم دیگه تحمل نکردم خیلی بد باهاش حرف زدم البته عادت داشت به تندی هام ولی اغلب به جا بود تند شدنم به نظر خودم
در بعد چندین بار دیگه جوابشو ندادم و اونم چندبار پیگیر شد ولی دیگه خبری ازش نشد حدودا یک ماهه ، اما راستش عذاب وجدان گرفتم خیلی وقتا بخاطر من کاری انجام داده بود و من انگار پر توقع شدم اگه اون همچین برخوردی میکرد محال بود بگذرم ازش ولی اون می خندید تعریفمم میکرد به هر حال ادم ناپاک و مزاحم و بدی نبود بابت ابن چیزا ناراحت شدم ایکاش بد حرف نمیزدم
بنظرتون عذر خواهی کنم ازش ؟
