بله که افتضاحه..
تمام تلاش این مادر باید این باشه که شرایط رو تا جایی که میتونه عادی کنه و عادی هم جلوه بده که اون بچه خیلی فکر نکنه با بقیه فرق داره و بهش باید یاد بده یکی هست مثل بقیه ی آدمها. نه اینکه هی بگه ما وضعیتشان بده و بقیه برامون ناراحتن و حالا بیا بریم تو رویا و تخیل و....
چرا باید رفتار و فحش بقیه رو توجیه کنه؟؟؟؟؟، یا سکوت کنن....
به نظرم چند باری باید بزنه به سیم آخرو تکلیف این قضیه رو معلوم کنه....