سن زیادی هم ندارم حالا. ولی اطرافیان خیلی آرزوی خوشبختی و ازدواج میکنن برام. منم اصلا حالم بد میشه از این آرزو های مسخره
چون من واقعا از ته دلم نمیخوام این کارو بکنم. من از بچگی یه آدم استرسی متنفر از جمع های خانوادگی و شلوغ و گوشه گیرم و برا همین نمیتونم با زندگی با یه نفر دیگه کنار بیام. دلم میخواد تنها باشم و نمیدونم چطوری اینو به بقیه بفهمونم. فکر میکنن دارم الکی یه چیزی میگم . من خودمم نمیتونم جمع کنم چه برسه برم تو یه رابطه. حتی یه زنگ و تماس تلفنی هم نمیتونم بگیرم اصلا نمیتونم با یه غریبه حرف بزنم به شدت اوضاعم خرابه نمیدونم چرا متوجه نمیشن به زور میخوان یکی دیگه رو با من بدبخت کنن
